Na een woelige zomer en toch ook een heel beweeglijke maand september, trachten Koen en ik opnieuw stabiliteit in ons leven te brengen.
Het is niet echt een standvast begrip in ons bestaan. Ik gebruik hier duidelijk het woord 'ons' omdat het wel degelijk ons beiden aangaat.
Als Koen goed in zijn vel zit, twijfel ik aan dingen en andersom.
Koen legde om half acht Zonne in bed. Misschien is ie nog steeds bezig om zijn verhaaltje van Kali te vertellen aan ons karaktervolle meisje maar ik denk dat het toch iets anders is geworden. We zijn nu 22u en ik zit nog steeds alleen in de living. Na half acht, heb ik enkel de passage van onze twee katten gezien.
Misschien is het dit keer Koen die zich niet zo lekker voelt? Hij hoest in ieder geval veel. Ik ben eerlijk gezegd wat ongerust en zou het liefst willen dat hij zich deftig laat onderzoeken. Maar dat doen vele mannen niet graag. Het lijkt hen misschien te intiem?
Is het dan een ras dat niet heeft geleerd om goed voor zichzelf te zorgen? Om hun teennagels op tijd te knippen of een gezond slaapritme te hanteren? Of fruit te eten?
Hij heeft wel geleerd om te lezen, soms als een gek. Hij kan boeken verslinden. En om bezig te zijn, want doelloos de dag aangaan, daar wordt ie onrustig van. Al hunkert hij momenteel vast wel naar rust.
Voorlopig is dat niet aan de orde. Het is vooral Resto Loco die zijn aandacht opzuigt.
En bij mezelf krijg ik de dingen ook niet glashelder. Waar het begrip "tijd" relatief is, constateer ik dat diezelfde tijd met mij rondholt als een gek. Ik tracht te blijven ademen, goed te eten, voor mijzelf te zorgen maar moet toegeven dat ook bij mij deze gegevens minder evident zijn. "Leven als een God in Frankrijk" moet dan toch zijn oorsprong ergens anders gehad hebben. Want het is meer "werken als God in Frankrijk", weliswaar met een heerlijk zonnetje en zachte temperaturen erbij. Die temperaturen zijn weer fijn voor de vlooien, waarvan ik er gisteren en eergisteren vond in ons huis. Is een kat hiervan de oorzaak? Of zou het aan mijzelf liggen die zelfs geen tijd vind om even met de stofzuiger overal grondig te passeren?
Er bestaat een robot-zuiger, dat zag ik al bij vrienden. Maar nog niet bij ons. Spijtig. Het zou nochtans gemakkelijk kunnen zijn.
Maar ja, al die elektronica, is ook niet echt millieuvriendelijk. Dus blijven we maar op de oude manier verder roeien.
Ergens tussen de Dordogne en de Lot.
Veel liefs van dit Vlaams vrouwtje.
Dikke zoen, Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten