STOOFVLEESMAKER

Dit keer is het een mat gevoel dat overheerst.
Werken, poetsen, opruimen, discussieren, mama-zijn...
en opnieuw herbeginnen...
vrouw-zijn en vrouw-zijn-van, schreeuwen om aandacht.
Laat ik eerst goed slapen, uiteindelijk is het weeral middernacht.
Mijn ventje heb ik vandaag eigenlijk niet gezien,
buiten het feit dan dat zijn rug naar mij gekeerd was,
deze avond,
toen hij frietjes bakte
en ik vooraan de bediening deed...
Voor het eerst kon ik wat plezier vinden in die friet-bediening,
misschien was ik dan toch een beetje beter uitgerust
-sinds woensdag ben ik trouwens in ziekteverlof & sinds gisteren ben ik in vakantie-
en misschien heb ik sinds die tijd ook een beetje meer losgelaten van wat voor Koen is en van wat voor mij is...
hij is de frietmaker,
ik ben de stoofvleesmaker.
Hetgene erbij komt, daarover zijn weinig afspraken en wel eerder evidenties gegroeid.
Mijn antennes steken omhoog bij dit woord.
Opnieuw, ‘vrouw-zijn’ en ‘vrouw-zijn-van’ schreeuwt om aandacht
maar evengoed de tijd om te herbronnen of om vrije-tijd te mogen kennen.
Het lijkt al een eeuwigheid geleden,
buiten het feit dan dat ik vandaag duidelijk minder heb uitgestoken dan anders.
Koen daarentegen werkte vandaag meer dan anders.
En zo zie je maar...
de golven van het leven...
op dit moment kabbelen ze vuil water.
Ik ben op zoek hoe we dit terug een beetje proper krijgen.
Tips zijn welkom.
Liefs en zoentje, 
Katrien