Een doodgewone dinsdagavond.
Half tien.
Ik rij de parking op in Lacapelle-Biron.
Die staat afgeladen vol.
Ik zie alleen maar Belgische nummerplaten.
Er staat iets te gebeuren.
De Franse eigenaar kijkt me met twinkelende oogjes aan wanneer hij me de hand schud.
Zijn zaak zit zowel binnen als buiten tot de nok gevuld.
Rood-geel-zwart zijn de kleuren.
De Rode duivels kijken de Verenigde Staten in de ogen.
Een dikke drie uur later.
Iedereen is euforisch.
Wat een wedstrijd.
En we zitten in de kwartfinales.
Woensdagmorgen.
Negen uur.
Mijn stem laat het volledig afweten na een avondje roepen.
Maar wat zijn woorden in deze.
Voetbal is emotie.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenBen toch blij dat dat gedoe weer voorbij is. De figuurlijke rust is weer terug ! :-)
BeantwoordenVerwijderen