Sorry als mijn Noorderburen het misschien minder graag horen maar het-leven-zoals-het-is, voelt hier in Frankrijk echter dan dat ik het ooit voelde in Belgie.
Twee weken geleden stond ik op een zonnige avond aan de schoolpoort en het geitenboerinnetje vroeg me om mee naar haar thuis te gaan. Ze moest ons nog iets teruggeven... Wat een hartelijk moment hebben we daar gedeeld! Zonne mocht getuige zijn van hun allernieuwste aanwinsten en dat waren een tiental pasgeboren geitjes. Daarnaast ook een nieuwe tweedehands tapijt die met het hele gezin in de tuin onmiddellijk werd getest op goedheid aangezien we er samen versgebakken wafeltjes op aten...
Koen was een tikkeltje ongerust omdat ik zo laat van school terugkwam.
Die avond gaf me echter weer het bewijs waarom ik koos voor het platteland in Frankrijk. Het heeft zoiets ongelooflijks charmant. Iets puurs. Iets onbesmets. Iets wat mijn hart raakt en gelukkig maakt.
Ook al is het leven hier onzekerder, toch zou ik niet meer willen terugkeren op mijn passen. Openheid en creativiteit zijn nog steeds dagelijkse sleutelwoorden. Maar ook de gewone eenvoud die niets complex heeft, kan kracht geven om hier te overleven. Tevreden zijn met wat je hebt.
Zo bracht Sebbe een reuze zak met bio-ajuinen. Niemand had hem gezegd dat hij deze moest delen, maar het leuke was dat hij toch aan ons dacht. Voorbije winter aten we al een heel seizoen aardappeltjes die een vrouwtje niet aan de straatstenen kwijtraakte aangezien er wat rare vormpjes tussen zaten. Ook onze Engelse buren gaven ons wijsheid en een enorm plezierige apero aan het grote vuur bij ons in de tuin.
Laat me met een gerust hart zeggen dat Zonne een kind is dat vele mensen ziet komen en gaan op Montauriol. Ze leert sociaal zijn en is niet bang om op verkenning te gaan. Gisteren nog, nam ze het gevangen muisje van onze poes af. Ze kuste en knuffelde het muisje alsof het haar kind was. En terwijl de poes teleurgesteld toekeek, was dochterlief niet direct van plan om poesje dit kleine diertje terug te geven...
Dan hadden we zondag ook nog de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen. Niet dat het mij ooit echt interesseerde maar dit keer bracht het ons positieve reacties, kennismaking met nieuwe mensen en dus ook nieuwe uitdagingen.
Niet dat Koen verkozen is. Er is nog een tweede ronde. Maar hij haalde -van de 220 mensen die hun stem uitbrachten- er wel 92 stemmen binnen. Welgeteld vier minder dan de huidige burgemeester. En we wonen hier nog maar een flink jaar waardoor de bekendheid op naam van Vandenberghe nog niet enorm is. Enorm is hier misschien niet het meest toepasselijk woord aangezien Gavaudun slechts een 286 inwoners telt. Maar toch, ik ben fier op mijn ventje!
Half april dan, strijken de eerste gasten strijken neer op ons domein en er ligt nog hopen werk. Terwijl de mannen een volledig nieuw dak legden op de gite, is voor mij de grote poets begonnen. Een berg werk, maar wat is er zaliger dan op 50 meter van je eigen voordeur je dagen te kunnen vullen. Soms met dochterlief rondom mij die zich als een gek amuseert. Het leven is ons beter gezind. En we hopen voor jullie van harte hetzelfde.
Lieve groet, Katrien
Dag Koen, Katrien en Zonne,
BeantwoordenVerwijderenEen heel mooi verslag, beschrijving van jullie nieuwe leven in Frankrijk. Nog een paar maanden en ik kan zelf ervaren hoe leven in Frankrijk kan, zal zijn. Ik hou meer van Bretagne maar die voorkeur is gelukkig voor iedereen anders. Ik hou meer van mijn klein dorpje Arzal aan de Atlantische Oceaan op amper 6 km van mijn deur. Het platte land vind ik 10 a 15 km noordelijker van Arzal. Je hebt gelijk door te stellen dat je met weinig ook gelukkig kan zijn. Ik ben zelf ook tevreden met wat ik heb, mijn nieuwe toekomstige woning in Arzal. De bouwtoelating heeft vertraging opgelopen door een misvatting tussen de gemeente en de bevoegde instanties voor bouwtoelatingen. De gemeente had de uiterste bouwlimiet ingesteld op 108 cm. Ik zat op 104 cm dus 4 cm overschot dat dacht ik toch want de bevoegde instanties voor bouwtoelatingen spreekt de gemeentebeslissing tegen en eist 150 cm. Aangezien zij de baas zijn en niet de gemeente kan ik niet anders dan met hun eis akkoord gaan. Er is nu met de bevoegde instanties afgesproken dat de lengte van mijn huis met 42 cm ingekort gaat worden om aan hun eisen te voldoen. De lengte van mijn huis inkorten kan zonder problemen want het is ruim genoeg. Een paar cm hier, een paar cm daar en het komt in orde. Mijn eerste obstakel is overwonnen. Vanaf 15 april kan de start van de bouw van mijn nieuwe woning aangevangen worden. Oplevering eind november van dit jaar. Groetjes vanwege nonkel Herman voorlopig nog in België ! :-)