VILLEREAL

Deze morgen had ik mijn tenten opgeslagen in Villeréal. In mijn oren klinkt het ontzettend Zuiders. En zo ziet het er eigenlijk ook uit. Een gezellig overdekt marktje, omgeven door terrasjes en winkeltjes. Al moet ik toegeven dat het vandaag niet echt terrasjesweer is. De wind woei me deze morgen bijna uit mijn kleren. 

De marktmeester is alvast een echt dorpsfiguur. Zijn buik lijkt wel een apart persoon en de enorme winkeltas die hij rond zijn middel draagt maakt het plaatje compleet. Met uitzondering van een vishengel vindt je er wellicht alles in terug.

Gisteren bracht de postbode super-goed nieuws. Na meer dan een halfjaar getouwtrek is mijn vrouwtjes’diploma eindelijk erkend. Dat betekent dat zij vanaf heden het beroep van ergoptherapeute ook in La douce France mag uitoefenen. Niet enkel buiten maar ook ten huize Vandenberghe waait dus een veelal positieve wind. Al is het soms ook wel eens windstil of waait hij zo héél af en toe eens uit het Noorden.

Wat die achternaam van mij betreft. Zowel in Ribérac als hier in Fumel blijk ik niet de enige te zijn die hem draagt. Bij de garage, in de Leclerc of in de telecomwinkel, overal zit er wel eentje in het bestand. En dat maakt me dus wel benieuwd. Wie zijn zij? Wat doen zij?

Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend, dra zien welkander weer, zodra de lente komt in ‘t land zien wij elkander weer. En wellicht zelfs vroeger.

Van uw correspondent ter plaatse.

A+