BALI

Bent u al ooit eens in Bali geweest? Parel van Indonesië. Zo wordt het eiland genoemd. En daar is niks van gelogen. Ik had het geluk om er de voorbije vier weken in een Ashram te verblijven.

Beschrijven is moeilijk. Je moet het zelf bewust hebben meegemaakt om het te begrijpen. De energie die ik er voelde voelde ik nooit ergens anders. Niet in Mexico. Niet in Thailand. Niet in Canada. Zelfs niet in wereldstad Kortrijk. De bevolking is er zo arm als Job en toch zie je ze van ‘s morgens tot ‘s avonds lachen. En het is niet gespeeld. Het komt van binnenuit. En dat heeft maar met één ding te maken. Opvoeding. De mensen in Bali worden vanaf de wieg grootgebracht met twee woorden minder in hun woordenboek dan wij, westerlingen. Angst  en twijfel. Zij kennen het niet. In plaats daarvan lachen zij. Van zonsop-tot zonsondergang. En ver erna. Slecht nieuws komt altijd voor goed nieuws. En omgekeerd. Slecht nieuws is eigenlijk de voorbode voor geluk. Een local vertelde me het volgende verhaal.

In de jaren stillekes leefden er twee dorpen in onvrede naast elkaar. Ieder dorp had één paard. Op een nacht stalen de dorpelingen uit dorp K het paard uit dorp P. Dorp P in alle staten. het dorpshoofd hield een toespraak. “Dit is zeer goed nieuws”, zo sprak hij. iedereen keek hem verwilderd aan. Wat zei hij nu? “Het is zeker dat er ons groot geluk te wachten staat”, zo vervolgde de dorpsoudste. Zes maand later ontsnapte het paard uit dorp K en keerde terug naar dorp P. Met in zijn kielzog het vrouwelijk paard uit het andere dorp. Plots had het dorp twee paarden. Vreugde alom. Tot het dorpshoofd sprak: “Vrienden”, zei hij , en dat zei hij niet zomaar want iedereen was daar vriend van iedereen, “vrienden, dit voorspelt niet veel goeds. Hier komen ongelukken van”. Twee dagen later deed de zoon van het dorpshoofd een ritje op het paard, viel eraf en brak al zijn ledematen. Hysterie alom in het dorp. Tot het dorpshoofd sprak: ” Aansteek het vreugdevuur, dit moet gevierd worden”. Een week later verklaarde dorp K de oorlog aan dorp P wegens het overgelopen paard. Alle jongemannen werden naar het front gestuurd. Enkel de zoon van het dorpshoofd werd niet opgeroepen, wegens gebroken ledematen. Niemand keerde terug. 

Moraal van het verhaal. Na regen komt zonneschijn. Altijd. Pieker dus niet als ‘t even minder gaat. Wees blij. Want goede tijden komen eraan. 

Eén tip voor u naar Bali afreist. Laat alles wat u ooit hebt geleerd achter op de luchthaven voor u het vliegtuig opstapt. Want naast land van the eternal smile is Bali eveneens the land of confusion.

Van uw correspondent ter plaatse.

A+