Zonne is gek op water. Dat hadden we al eerder gemerkt. Ze heeft hierbij niet de aard van haar vader, wel die van haar moeder. Ooit organiseerden Koen en ik een wedstrijdje zwemmen. Het was een belachelijk korte afstand, maar toch... het had bijna zijn leven kunnen kosten. Koen ging zwaar onderuit. Neem het maar letterlijk. Ik moest hem net niet reanimeren. Gelukkig vond hij ontspanning in het brubbelbad.
Mijn vader echter is niet te spreken over zo’n speciaal bad. Die oudere man had meer tegenslag... ooit had een lastige voorganger zijn kauwgum netjes achtergelaten op de zitbank van een brubbelbad. Spijtig voor mijn vader. Hij knipt niet elke dag zijn schaamharen. En dus ontstond er grote stress, toen hij merkte dat hij vastkleefde. Een gezellig dagje naar het subtropisch zwembad verliep anders dan verwacht. Zoek maar eens een schaar in je zwemtas!
Over kauwgummen gesproken... lang geleden had ik er ook last van. Ik denk dat ik ongeveer de leeftijd van vijftien jaar had. We namen een roltrap naar beneden en ik ging op kop. Mijn zus spuugde haar snoepje uit. Dat ding vloog mooi door de lucht om een perfecte landing te maken in mijn haar. Zo’n kauwgum kan je maar op één manier verwijderen en dat is knippen. Voor een tiener is dit op dat moment een wereld die vergaat...
Maar soit, Zonne houdt dus onzettend van waterpret. Gisteren ging ik voor de tweede keer met haar naar het zwembad. Ze gierde van het lachen. Ze is hevig, snel en absoluut niet bang. Aan mijn familie: vast en zeker een tweede Leonneke! Ook kopje-onder-gaan, maakt haar niet overstuur. Ze genoot van haar baby-zwemband waarin ze kan dobberen in het grote bad maar lijkt nog meer tevreden te zijn wanneer ze gewoon zonder grenzen kan bewegen. Het was fijn. Bonus: nadien doodop van haar ravotten en zo goed als direct rijp voor haar bedje...
Ik moet zeggen dat ik soms grote ogen trek. Ze bulkt van het vertrouwen in het leven. Gisteren kwam er een Berner Sennenhond naar haar toe. Madammetje zat in de buggy. Die reuze-hond kwam zachtjes kennis maken en likjes geven en dochtertje-lief vond het geestig. Zij maar giechelen.
Op een klein strandje hier niet ver vandaan, kroop zij onlangs gewoon snel-snel over het strand, recht de Drône in. Ze zou doodgewoon verder kruipen, zonder te beseffen dat ze niet kan zwemmen. Ook daar was een grote hond. Zonne zette zich schrap en speelde met dat beest. Alsof het haar beste vriendje was... ☺ Ik vraag me dan stilletjes af wat de volgende dingen zullen zijn. Wat gaat dit mooie meisje ons nog allemaal laten zien?
Wij leren ons kind wat wij geleerd hebben, zij leert ons wat wij verleerd zijn. In ons geval en op dit ogenblik is dat vertrouwen in het leven.
Tot zover voor nu, mijn bijdrage voor deze week.
A+
Dag Katrien, Koen en Zonne,
BeantwoordenVerwijderenKatrien, hou uw Koen maar in het brubbelbad want hij is nog veel te jong om te verdrinken ! Kinderen en water dat ken ik want ik zelf was als kind ook al een waterrat. Toen de zomers nog zomers waren, deden wij kinderen niets liever dan het water opzoeken en vooral op die leeftijd dat jongens en meisjes een andere soort van belangstelling voor elkaar begonnen te krijgen ! :-) Uren en uren kon ik toen op het strand genieten van al dat vrouwelijk maar zo'n geheimzinnig schoon ! Vrouwen, rare wezens maar dat zeggen zij waarschijnlijk ook over ons mannen. :-) Kinderen en dieren ! Wel, ik had in mijn kinderjaren ook veel belangstelling voor allerhande dieren. Ik zat ook dikwijls bij mijn toenmalige buren die een boerderij hadden. Dat heeft mijn belangstelling voor dieren alleen maar vergroot. Ik ben wel eens heel bang geweest voor een vreselijk groot grijs dier een muis :-) Ik had eens in de meelton voor de kippen een muisje bij zijn nekvel gepakt. Ik met dat beestje naar binnen het washok ( toen ook badkamer ) in want daar stond een door mijn vader zelf gemaakt vogelkooitje. Ik zet dat muisje daarin, doe het deurtje dicht en plaatste dat kooitje naast mijn voet op de vloer. Blijkbaar stonden de tralies niet dicht genoeg bij elkaar want de muis ontsnapte ! Dat beestje kroop over mijn schoen en duikte mijn broekspijp in ( had jammer genoeg die dag geen korte broek aan ) en klom zo naar boven richting mijn kroonjuwelen toe ! Ik heb mijn broek nog nooit zo voorzichtig open gemaakt als toen ! :-) Op een gegeven ogenblik kwam dat kopje van die muis te voorschijn en sprong dat beestje de grond op. Wat een opluchting, mijn kroonjuwelen waren onbeschadigd uit dit avontuur gekomen. :-) Ik mijn broek dicht en terug op jacht naar die muis want mijn waardigheid had wel schade opgelopen en dat moest ik rechtzetten. De jacht duurde niet lang en binnen de kortste keren had ik die muis terug bij zijn nekvel ! Ik kon het niet over mijn hart krijgen om dat beestje naar de muizenhemel te sturen en heb hem dan maar in de tuin terug zijn vrijheid gegeven. Volgens mij rende die muis direkt naar zijn/haar partner en kindjes toe om van de schrik de mens te bekomen. :-) Tot de volgende keer ! nonkel Herman :-)