Ik lijd aan daltonia. Daarbij denkt u wellicht dat ik verslaafd ben aan de stripalbums van Lucky Luke. Dat is een goede poging. Maar toch verkeerd. Al vind ik de albums van de lonsome cowboy wel te pruimen. Zeker als je weet dat de tekenaar Morris een geboren en getogen Kortrijkzaan was. De vier windmolens die in Kortrijk-centrum staan, heten trouwens de Daltons. Als eerbetoon aan deze tekenaar.
Daltonia echter is de ietwat exotische naam die de Fransen geven aan kleurenblindheid. Ik vind het wel iets hebben. Je kan er als het ware mee uitpakken. “Je suis daltonier”. Het klinkt zelfs iets of wat sexy. Vind ik.
Veel problemen ondervind ik er niet van. Wel integendeel. Ik draag bijvoorbeeld altijd twee verschillende kleuren van kousen. En is er eens een kous kapot, dan hoef ik toch geen volledig paar weg te gooien. Ik heb er nog een lade vol van, in alle kleuren.
Het is ook ontzettend opvallend hoeveel wereldschrijvers er het licht zagen in de Guldensporenstad. Hendrick Conscience bijvoorbeeld waarvan men zegt dat hij zijn volk leerde lezen.En schrijven. Zonder hem communiceerden we wellicht nog met rooksignalen. Of Stijn Streuvels. Waarvan men dan weer zei dat hij een aardig potje kon sjoelbakken. En ook nog Guido -krinkelend-winkelend-waterding- Gezelle. Naast schrijver was die ook nog onderpastoor in de prachtige Onze-Lieve-Vrouwekerk van Kortrijk. Hebt u die trouwens ooit al eens bezocht? Persoonlijk vind ik het de meest spirituele plaats van West-Vlaanderen. En verre omstreken. Telkens ik daar binnenkom schiet mijn gemoed vol. Een bezoekje dus meer dan waard. Misschien vind u er zelf geen zak aan. Dat kan. Maar als u daar dan toch bent, kunt u ook eens café ‘De geverfde vogel’ aan het station bezoeken, met stip op nummer twee.
En dan heb je ook nog Hugo Claus. Die werd eigenlijk in Brugge geboren maar woonde een hele tijd in Kortrijk waar hij ook zijn inspiratie opdeed voor zijn boek “het verdriet van België”.
Vier van België’s grootste schrijvers werden dus geboren vlak bij de Groeningekouter. Waar het er in 1302 bovenarms opzat. Vijf eigenlijk, als je mij meerekend. Maar daar laat ik u volledig vrij in.
Maar ook muzikaal is Kortijk een oase van talent. Voor de oudere generatie onder jullie is er François Glorieux. Ik ken er persoonlijk geen fluit van maar naar het schijnt een wereldberoemde componist. Ozak Henry. Eveneens uit wereldstad Kortrijk. Of wat dacht je van XS? of Gooze? U merkt het. Het rijtje is eindeloos. En dan heb ik nog niet eens Johny Turbo vermeld.
Bent u ook geboren in zo’n stad waar je bijna je enkels breekt over de wereldsterren? Niet altijd even gemakkelijk. Neem het van mij aan. Daarom ben ik er ook vertrokken. Had je dan eens toesj op café, kwam Xavier Malisse plots binnen. Of Stijn Devolder. En dan had je sowieso gescheten.
Velen onder hen blijken wel sympatiek te zijn. Maar anderen lopen je met een air voorbij alsof ze hoogtpersoonlijk leven op de maan hebben ontdekt. Wat mij eraan herinnert dat ik er u moet aan herinneren dat de maan zondag weer in volle schoonheid aan het fimament te bewonderen zal zijn.
Had ik u al gezegd dat Chris Lomme uit Kortijk afkomstig is?
Of dat Jan Palfijn er zijn leven lang heeft gewoond?
En dat Bony-M er nog heeft opgetreden?
Misschien niet, wellicht wel, je hoort het zonder twijfel heel snel, in een nieuwe aflevering van les deux fromages en france.
Van u correspondente ter plaatse
A+
Verdorie toch ! Wat ben ik toch dom ! Heb nu pas door dat reageren op jullie blog en g +1 wel twee verschillende dingen zijn. Jongens toch, zou ik nu echt oud aan het worden zijn ? :-)
BeantwoordenVerwijderen