VOE WIE ? VOE GIE....

de nacht is gevallen,muisstil en volle maan,

zo stil dat ik mijn poriËn hoor open-en dichtgaan...

mijn hand begint plots te schrijven,voor wie kan dat zijn,

misschien wel voor mijn zus of voor mijn oudste konijn...

mijn blik volgt het inktspoor die m’n pen achterlaat,

een spoor van letters, als één lange draad....

maar mijn zus kan niet lezen en ik heb geen konijn,

deze letters moeten dus wel voor iemand anders zijn...

ik sluit mijn ogen en voel me plots een genie

wanneer mijn engel iets fluistert over de verjaardag van guy...

verjaardag, denk ik, dat staat me wel aan,

maar waarover moet mijn gedicht dan wel gaan...

het klimaat of voetbal,zus of zo, dat of die

maar slechts één springt eruit, zijn naam is den guy...

mijn mooiste schoonbroer, met een diepe grond,

k wou  dat ik je soms wat beter verstond....

sinds de dag dat zijn aardse leven begon,

draaiden we met z’n allen 40 keer rond de zon...

tussen zijn eerste boertje en de dag van heden,

werd reeds tien keer voor olympisch goud gestreden...

elke cel in ons lichaam werd reeds meermaals vervangen,

tussen vandaag en de eerste lach op zijn wangen...

bijna 584 keer betoverd door de volle maan,

tussen nu en ‘t moment van zijn eerste traan...

duizenden keren verscheen de zon elke morgen heel traag,

tussen zijn eerste flesje en de dag van vandaag... 

niks van wat ons omringd is nog hoe ‘t ooit is geweest,

niks bleef onveranderd sinds zijn geboortefeest...

bij deze wou ik hem zeggen sta elke dag in je kracht ,

en onthou,wat we zijn,is wat we ooit hebben gedacht....

bewaar het kind in jezelf en vergeet nooit wat’k nu zeg,

volg niet het spoor van de kudde maar maak je eigen weg...

mijn hand stopt met schrijven tijd om te gaan,

dank je wel voor de aandacht en ‘t is héél graag gedaan...

van uw correspondent ter plaatse 

A+