mijn grootmoeder-zaliger zei altijd: “Je moet je haasten wanneer je de tijd hebt, dan heb je tijd wanneer je je moet haasten.” En daar had ze groot gelijk in, ons Marie-Thérèse.
Op dit ogenblik hebben wij zeeën van tijd, het is vakantie voor Katrien en voor mij lijkt het altijd vakantie. Daarom proberen we in het mate van het mogelijke de rest van onze papierwinkel te regelen. Wat niet altijd zo evident is. Als het hier schoolvakantie is neemt iedereen vakantie: het kinderbijslagfonds, het ziekenfonds, de bond zonder naam. Maar eigelijk begint alles bij de kinderopvang en de dagmoeders. Zij sluiten hun deuren met als gevolg dat iedereen moet thuisblijven voor de kinderen, waardoor alle diensten onder bemand geraken waarop gans Frankrijk gezamelijk beslist om vakantie te nemen. Aan alle grensovergangen hangen dan waarschijnlijk ook bordjes: “Sorry, dit land is gesloten”.
Een bordje met daarop: “Lul van de week” hangt dan weer rond de nek van gouwe-ouwe Jos Gheysen, de man die trager spreekt dan zijn schaduw. Maar zijn scharniertje zal blijkbaar niet altijd gepiept hebben als hij wel deed uitschijnen. Het is wellicht nog enkel een kwestie van tijd vooraleer Sinterklaas wordt aangeklaagd wegens pedofilie.
De titel: “Kakker van de week” is dan weer voor Zonne Vandenberghe. Haar laatste luiers waren gevuld tot onder de oksels. We zijn dan ook volop op zoek naar een adoptie-bureau. Erkend of niet erkend, als het maar snel gaat.
Gisteren gebeurde het onvermijdelijke. Het stopte plots met regenen en de zon dreef de temperaturen onmiddellijk boven de twintig graden. Het was zalig om eens in de tuin te kunnen werken en de frambozenstruiken en spinazie te redden van de verdrinkingsdood. Eindelijk wisten we weer waarom we naar hier waren gekomen.
Iedereen heeft wel één of andere hobby waarin hij of zij goed is. Ik vraag me alleen af of iedereen ook zoveel twijfels heeft wat betreft zijn kundigheid als iemand die schrijft. Ongeveer vijftien procent van de tijd denk ik “wow” als ik mijn schrijfsels herlees. Niemand schrijft zoals jij. Jij bent super. Jij bent de beste. Jij bent de grootste. Jij bent de knapste. Maar vijfentachtig procent van de tijd denk ik “Wat een rotzooi, een kleuter schrijft beter dan jij doet, je zou nog geen stuk mogen plaatsen in het parochieblad.” Maar ik moet vooral in mijn achterhoofd houden dat ik schrijf voor mezelf, omdat ik het leuk vind.
Tenslotte vroeg ik me gisteren in mijn vrije tijd af: “zijn wij als mensensoort wel het behouden waard?” En eerlijk waar, ik moest het antwoord schuldig blijven. want zouden de aarde en de natuur in het algemeen niet beter af zijn zonder die tweevoeters die zich alle macht hebben toegemeten ?
hoe is het ooit zo ver kunnen komen ?
staat de vallei van de drône op overstromen?
en ziet u het bos nog door de bomen ?
als er niks tussenkomt leest u het ongetwijfeld in een nieuwe aflevering van les deux fromages en france. van uw correspondent ter plaatse
a+
Beste Koen en Katrien,
BeantwoordenVerwijderenIk stel mij bij deze kandidaat adoptievader voor Zonne maar ik twijfel of ik wel een goede vader voor Zonne zou zijn want ik heb het moeilijk om NEEN tegen mensen te zeggen en vooral tegen kinderen en aangezien NEEN zeggen, deel uitmaakt van de opvoeding van kinderen, begin ik nu wel aan mijn kunde, bekwaamheid als adoptievader voor Zonne te twijfelen. Groetjes, nonkel Herman ! :-)