hoe ben ik hier, in dit kleine paradijs terechtgekomen ?

wel...er was eens...heel lang geleden...een jongetje die koen heette...hij woonde met zijn mama , papa en zusje hilde in het west-vlaamse marke , bij kortrijk...toen hij zo’n jaar of 12-13 was, exact weet ik het niet omdat mijn bronnen daar nogal vaag over zijn... en zijn hormonen begonnen op te spelen, plaatste hij een advertentie in Flair , het favoriete weekblad van zijn mama...

“heb jij net zo een hekel aan regen, niks doen, modern talking en spruitjes ?

hou jij net zoveel van frietjes,the cure, de zon en schrijven ?

laat dan iets van je horen”....

een ganse tijd gebeurde er niks...nadda...niemendal de botten...

één week ging voorbij...een tweede klopte reeds aan de deur...

en toen viel de eerste brief in de brievenbus...en toen een tweede...wat mondjesmaat begon,met de traagheid van een slak die zijn weg zoekt op een speldenkussen, veranderde al snel in een stortvloed aan brieven...de derde week werden ze met een elastiekje rond door de postbode afgeleverd....honderden meisjes uit binnen-en buitenland zagen wel brood in deze koen , uit marke, bij wereldstad kortrijk....

één van hen was sonja....uit brugge....het duurde ongeveer vijf jaar voor koen ,afkomstig uit het westvlaamse dorpje die we bij deze niet nog eens bij naam zullen noemen , al zijn moed verzamelde en naar de westvlaamse hoofdstad tsoeketsjoekte....

wat al bleek uit de brieven klopte ook als een bus in de realiteit...het klikte wonderwel...en koen en sonja werden echte vriendjes die soms wel eens hun tong in de andere zijn of haar mond durfden te draaien.... 

een tweetal jaar later viel er opnieuw een brief in koens’busje...niet als reactie op zijn advertentie dit keer maar van het belgische leger in hoogsteigen persoon....doordat, als bij toeval, de papa van sonja,het meisje uit de westvlaamse hoofdstad, commandant was bij de belgische zeemacht, was de zaak vlug beklonken....nog eens een jaar later ging koen onder de wapens, eerst in brugge, later in oostende....

aan de poorten van de brugse kazerne was het een komen en gaan van plaatselijke schoonheden die zich kwamen vergapen aan die mannekes in hun sexy marine-pakjes....al snel werd sonja, niet geheel vrijwillig, dat geef ik toe, ingeruild voor iris, een blonde godin...iris’beste vriendin was grietje,op haar beurt het vriendinnetje van francis, cissen voor de vrienden....de broer van grietje was peter,rommeltje voor de vrienden, die op zijn beurt getrouwd was met xenia, ook voor de vrienden droogweg xenia....jarenlang trok koen op met die bende vrolijke vrienden, alleen iris werd, niet geheel vrijwillig, dat geef ik grif toe, vervangen door chantal, die op haar beurt weer plaats maakte, niet met de volle goesting, ik ben de eerste om dat toe te geven, voor inge die zoals het hoort netjes aan de kant schoof voor nicky die na twee dagen alweer het huis verliet voor veronique,vrienden noemden haar veetje...nog altijd trouwens...maar al die tijd bleven rommeltje, cissen en koen trouwe vriendjes...peter verliet xenia en cissen dumpte grietje maar dat veranderde geen sikkepit aan hun vriendschap,wel integendeel, die werd alleen maar hechter....

tijdens een hete zomer organiseerden ze een voetbaltoernooi in de ardennen, een groot verbroederingsfeest tussen vlaamse en waalse ploegen...ook xenia was van de partij,als aanvoerdster van een vrouwenploegske...omdat zij tijdelijk zonder werk zat sleepte koen haar mee naar axa, zijn toenmalige werkgever...na enkele jaren samen werken sloeg de vonk plots over en omdat veronique, beter gekend als veetje , intussen zelf haar biezen had gepakt, werden koen en xenia een koppel....zij bracht als geschenk haar drie kinderEn mee omdat peter, beter gekend als rommeltje, intussen was verhuist naar tenerife en hij dus niet meer wekelijks de hoede voor de kinderen op zich kon nemen...

zij ruilden na enkele jaren axa voor zip-it, werkten dag en nacht, tot ze uiteindelijk tot de conclusie moesten komen dat zij elkaar daardoor volledig uit het oog waren verloren en hun relatie was doodgebloed...een pijnlijke breuk was daarvan het gevolg...

daarop besliste koen om zich te gaan herbronnen bij arnocamps in herbeumont, een camping waar hij sinds jaar en dag kind aan huis was...

tijdens een zoektocht naar hout kruiste zijn pad dat van katrien, ook wel gekend als katje...liefde op het eerste gezicht, maar dan in het kwadraat van het kubiek was daarvan het gevolg....samen fantaseerden ze op de brug van herbeumont om samen een camping te beginnen...liefst in het buitenland...ze maakten plannen...een kindje...bleven fantaseren en zoeken...en op 10 februari van het jaar des heren 2012 trokken ze de deur achter zich dicht in turnhout...en nu zitten ze dus hier...op dit eigenste moment...gelukkig te wezen met hun beslissing....

bij deze wil ik dan ook , uitdrukkelijk, in koens’naam,30 jaar na datum mijn eeuwige dank betuigen aan het weekblad flair...

hoe bent u verzeild geraakt op uw huidige locatie ? een heerlijke oefening om eens te bekijken op een sombere dag....en geef toe, daar is geen tekort aan in het schilderachtige maar soms zo grauwe belgenland....misschien moet u , 30 jaar na datum, ook wel nog iemand op uw blote knietjes dankjewel zeggen...

leest mijn mama nog steeds de flair ? woont sonja nog steeds in brugge ? en hebben de koeien ook hier vier poten en een staart ? 

even op de tanden bijten, u komt het wellicht allemaal te weten in een nieuwe aflevering van les deux fromages en france...van uw correspondent ter plaatse...

A+