buiten is de nacht op kousevoeten aan het wegglippen. zijn shift zit er bijna op. je hoeft geen frank deboosere te heten om te voorspellen dat het alweer een mooie dag wordt. de hitte van de aanbrekende dag ligt als een vermoeden over de weilanden.

ik las onlangs dat er in japan een nieuwe robot op de markt is gekomen die geruite hemdjes kreukvrij kan strijken , zijn tong kan uitsteken en de polka kan dansen. ik vraag me af waarom een mens daar al zijn tijd insteekt, want katrien kan dat ook allemaal en dan nog tegelijkertijd. god was ongetwijfeld ook een japanner, of toch alvast een spleetoog, als ik zie wat hij allemaal heeft ontworpen.

gek hoe een reuk, geluid of muziek herinneringen kan oproepen waarvan je niet eens meer wist dat je ze nog bezat. gold van spandau ballet katapulteert me in één nano-seconde terug naar de olympische spelen in atlanta waar fredje deburggraeve zijn gouden medaille won.ik was nog een snotneus en toch zie ik nu dat moment haarscherp voor me, alsof het pas gisteren is gebeurd. wat een gigantische opslagplaats is dat geheugen van ons toch, laatjes gaan open en weer dicht en herinneringen die jarenlang onder het stof hebben gelegen worden opnieuw als een film in je hoofd afgedraaid. terwijl atlanta toch al een eeuwigheid is geleden ,misschien wel  van de tijd dat tandheelkunde nog met hamer en beitel werd uitgeoefend.

k vertelde eerder al dat ik de laatste weken meer tijd doorbreng in bergerac dan thuis, ik heb hier, wat ik zelf noem,”mijn buitenverblijf”. en zo ken ik ook hier al behoorlijk wat mensen, zoals catherine, mijn buurvrouw.

laatst werd ik bij haar uitgenodigd voor het aperitief . wel, zelfs jeanne d’arc zou de inrichting van haar huis ouderwets hebben gevonden. haar woonkamer leek wel te zijn ingericht door andrea bocelli ,stevie wonder en ray charles samen. maar het is een schat van een buurvrouw en ze is haar gewicht in goud waard, ik heb er in het verleden gehad die hun gewicht nog niet in paardenmest waard waren.

het was een spetterende avond met lekker eten , veel drank en een onmenselijk kluwen aan kindjes,kleinkinderen, aangetrouwde neven en gescheiden nichten. dat er zoveel mensen in één ruimte zaten leek me wiskundig zelfs onmogelijk.

het enige minpuntje aan catherine is het feit dat ze zichzelf helemaal niet goed verzorgd, ze loopt in vodden waarin je zelfs je hond niet zou laten in slapen, maar het ergste vind ik persoonlijk haar gebit. na volledige restauratie zou haar tandarts zichzelf een buitenverblijf in timboektoe kunnen veroorloven.

Is ray charles hier kind aan huis? duikt catherine plots op in een nieuwe reclamespot van steradent? en ruikt het toilet naar lavendelbloesems met een vleugje papaya telkens sarkozy zijn behoefte heeft gedaan?

ik durf er geld om verwedden dat we dit...en wellicht nog wel veel meer, te weten komen in een nieuwe aflevering van les deux fromages en france. van uw correspondent ter plaatse.

A+