vrijdag 29 juni 2018

BRUIDSSLUIER

Acht uur dertig in de morgen. Staalblauwe lucht. Heerlijke zon. Diamonds van Joseph Salvat op een meer dan behoorlijk volume. Koffietje met speculoos. Beter wordt het niet.
Ik had de voorbije weken enkele opmerkelijke ontmoetingen. Vol van humor en doorspekt met a touch of magic.
Ik her- ontdekte de kracht van lachen. Toen ik, vijf jaar terug in de tijd, een maand op Bali verbleef, op zoek naar vaste grond, mezelf en verlichting, was lachen hét hoofd-item in de Ashram. Lachen is, na ademen, drinken en het eten van zoute pekelharing, de meest levensnoodzakelijke behoefte van je ziel. Het bevrijdt je en verwijderd alle negatieve energie.
Maar ik was het lachen verleerd. Compleet. En voor het eerst in mijn leven voelde ik m'n ware leeftijd op mijn schouders drukken. Gelatenheid in het kwadraat.
Maar sinds kort heb ik, zoals Zonne het zo lyrisch verwoordt, een geheim plekje. Een plekje waar ik alle dagelijkse beslommeringen, akkefietjes en miereneukerijtjes achter me kan laten. Waar ik gewoon Koen kan zijn. In mijn moedertaal. Wat zeker ook bijdraagt aan de spontaniteit en de vrijheid van communicatie.
Ik ervaar ook opnieuw het intense geluksgevoel dat schrijven me verschaft. Bijna als toeschouwer mijn hand over het papier zien glijden, letters tot woorden breiend, woorden tot zinnen. Zonder nadenken. Vanuit de ziel.
En ik her- ontdekte eveneens de oerkracht van de natuur die je bij de les houdt en met je twee voeten in het nu- moment.
Kortom, ik voel dat mijn batterijen in slechts enkele weken terug volledig zijn opgeladen.
Ik sliep als een roos vannacht en droomde van roze tutu's, bruidssluiers en jawel, opnieuw van de schapenman.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+

Geen opmerkingen:

Een reactie posten