De voorbije nacht leek er wel eentje uit het sprookjesboek “duizend-en-één-nacht.” Niet de sprookjesversie echter, die we allemaal kennen, maar de horror-uitgave. Uitgebracht in een kleinere oplage en daardoor minder goed gekend bij het grote publiek.
Doordat onze bevallige dochter Zonne gisteren 40,3〫koorts had besloten we om haar bij ons op de kamer te nemen vannacht. Zo konden we haar beter in het oog houden en moesten we vooral niet het hele huis door mocht ze wakker worden. En wakker worden, dat deed ze. Jazeker. Ongeveer ieder uur verblijdde ze ons met “een schreeuw in de nacht”, het leek wel één of andere marteltechniek uit een ver, Duits verleden. De zakken onder onze ogen logen er dan ook niet om deze morgen. Of correcter geformuleerd, de oogjes boven onze zakken.
Doordat Katrien vandaag een dagje kon meedraaien op een school voor autistische kinderen en we niet zeker wisten of Zonne deze morgen wel naar de crêche kon, besliste ik gisterenavond reeds om de markt van Bergerac vandaag links te laten liggen. Eerst hadden we gekozen voor rechts maar bij nader inzien lag hij toch véél en véél mooier aan de linkerkant.
Maar kijk, Zonne was deze morgen gewoon haar blije-zelf, kon naar de crêche en plots lag de dag volledig voor me open. En dat was héél lang geleden.
Blijgzind bezocht ik deze morgen een marktje in Cadouin. Althans, dat was toch de bedoeling. Van een marktje was echter nog helemaal geen sprake, dat start pas vanaf volgende week. Maar wat ik zag maakte me zowaar nog blijgezinder. Een gezellig pleintje, enkele leuke terrasjes en een paar campings in de buurt, zowaar iets waar potentiëel inzit. Denk daarbij ook nog een strakblauwe lucht een een heerlijk zonnetje en dan snapt u het plaatje wel.
Op de terugweg stopte ik in Monpazier voor une baguette, en liet me verleiden voor een heerlijke café au lait in het zonnetje. Ik voelde me zowaar even een toerist. Enkel de camera met telelens ontbrak. En de sandalen met witte sokken.
Daarna vervolgde ik mijn weg naar Domaine Laborde in Paulhiac, een naturistencamping uitgebaat door Nederlanders. Niet om te gaan gluren maar om afspraken te maken aangaande een staanplaats op hun wekelijks marktje deze zomer. Een hartelijke ontvangst viel me te beurt en vanaf half mei vindt u me er elke dinsdagavond met de heerlijkste zoetigheden.
En nu zit ik hier, enkele uren later, op ons terras, te genieten van alles wat me omringt.Een met bloesemgeur gevulde lucht, fluitende vogeltjes, zoemende bijtjes, nu en dan de roep van een bosuil en een temperatuurtje van rond de twintig graden. Dat heet dan simpelweg gelukkig zijn.
Eén vraag echter die mij en ongetwijfeld ook u nog het meest bezighoudt. Haalt wereldploegske KV Kortrijk vanavond voor de tweede maal op rij de finale van de beker van België ?
U leest er ongetwijfeld alles over, in een weldra nieuwe aflevering van les deux fromages en France.
Groetjes vanuit het het paradijs.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
