Hebt u ooit in uw leven al eens geholpen met de druivenpluk? Als het antwoord positief is zult u me zonder twijfel begrijpen als ik u vertel dat na pakweg honderd uur vendange elke spier en bot in mijn lichaam snakt naar rust en aanvoelt alsof ik aan de triatlon van Timboektoe heb deelgenomen, achterwaarts zwemmend en fietsend op één wiel. En het is heus niet alleen de pluk die zo vermoeiend is. Het zijn ook de kilometers die je aflegt tussen de wijnranken op steile hellingen die er serieus inhakken.
Maar paradoxaal genoeg heb ik ook de tijd van mijn leven. Elke minuut van mijn werkdag heb ik zicht op het adembenemend mooie meer van Neuchâtel. De sfeer onder de overwegend Zwitserse collega's is hartverwarmend. In tegenstelling tot de druivenpluk in Frankrijk geen joint-rokende hippies maar gedisciplineerde plukkers die zorgzaam omgaan met de druiven alsof het met de mond geblazen kunstwerkjes zijn. Bazen die ons in de watten leggen met elke middag een godenmaaltijd en een grote kist groenten uit de moestuin waaruit iedereen zich elke dag mag bedienen. En met een vergoeding die makkelijk het dubbele is als in Frankrijk.
En na de pluk een kort maar gezellig samenzijn om de dag te overlopen en de volgende dag te bespreken. En naarmate de hoeveelheid alcohol in de flessen afneemt neemt de openhartigheid van de gesprekken toe.
De voorbije maanden verbleef ik bijna zes weken in dit prachtige land. Een land met opmerkelijk veel minder pesterige regeltjes en wetten. Een land van vrolijke en blije mensen. Een land van adembenemende natuur en een nooit geziene netheid. Een land waar ze net als in België nog de woorden septante, nonante en souliers gebruiken. Een land die mijn hart heeft gestolen.
Maar elke vezel van mijn lichaam hunkert tegelijk naar het thuisfront. In de eerste plaats naar mijn dochter. Maar ook naar mijn eigen stukje paradijs in het midden van de bossen. Naar mijn moestuin. Mijn vrienden. Mijn kippen. Mijn wekelijkse partijtje badminton. Mijn poezen.
Deze week sluiten we de vendanges af. En rij ik terug huiswaarts. Ik tel nu al de uren af.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten