Hoe voelt het om voor een tabaks-multinational te werken? Op een doordeweekse vrije dag kun je jezelf misschien wel leukere vragen stellen. Die vraag kwam niet zomaar bij mij op. Op dit ogenblik verblijf ik, op uitnodiging van een goede vriendin, in het adembenemende Zwitserland. Land van puurheid en netheid en lachende gezichten. aan de oevers van het prachtige meer van Neuchâtel bracht ik vandaag mijn dag in eenzaamheid door. Filosoferen over het leven, zwemmen, wandelen en schrijven. En tijdens een van mijn wandelingen rond het meer stootte ik ineens op een metershoog omheind terrein ter grootte van tientallen voetbalvelden. Ik dacht eerst aan een soort van opvangcentrum voor asielzoekers. Maar de luxe droop uit elke porie van de gebouwen en de omgeving. Sportvelden met gras groener dan gras, zwembaden, gezellige terrassen, geblindeerde ramen, camera's die je constant in de gaten houden, bars met muziek. En een wagenpark van snel berekend boven de tien miljoen euro. Bij nadere inspectie bleek het om één van de grootste tabaksfabrikanten op wereldschaal te gaan.
En toen kwam die vraag dus bij me op. Hoe voelt het om voor een industrie te werken die maar één doel voor ogen heeft. Verkoop zoveel mogelijk tabak en jaag daarmee mensen de dood in. Hoe voelt het als je in de spiegel kijkt? Hoe voel je je als je 's nachts je hoofd op je satijnen hoofdkussen te rusten legt? Of voel je helemaal niets? En ben je alleen nog maar verblind door het geld? Want met een jaaromzet van zeventig miljard euro kun je je personeel al eens in de watten leggen. Zelfs naar Zwitserse maatstaven.
Elke vraag is goed voor een nieuw verhaal, bij mij dan toch.
Van uw correspondent ter plaatse
A+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten