NAVARAC

 Toen ik onlangs, in volle corona-crisis, de ferry nam van Grisslehamn naar Helsinki, maakte ik kennis met Hillevi, een Zweedse schone, goed voorzien van poten en oren. Maar ze leek wel een peperkorrel die per ongeluk in het zoutvat was terechtgekomen. Rode haren, groene ogen en een gezicht vol leuke sproetjes, niet wat je verwacht van een Zweedse. 

Ik was in Scandinavie op uitnodiging van mijn tante Hildegarde, die sinds jaar en dag een vakantiecomplex uitbaat, op een halfuurtje langlaufen van de Finse hoofdstad. 

En dit jaar had ze een echte primeur, want als allereerste camping in Europa, en wellicht heel ver daarbuiten, zou je bij haar kunnen overnachten in een Navarac, een huisvesting die zijn oorsprong vind bij de allereerste eskimo*s, maar de laatste twee eeuwen totaal in de vergetelheid is geraakt. 

Wist u trouwens dat Stevie Wonder een Finse grootvader had aan moeders kant? Ik weet dat ik wat van de hak op de tak spring maar anders vergeet ik gewoon alle  informatie die in mijn hoofd rond knettert.

Ik kwam dit eerder toevallig te weten doordat ik net tijdens de midzomernacht daar verbleef. En op die dag ontsteekt Helsinki een van de grootste vuurwerken uit het Hoge Noorden, en wellicht, zonder enige twijfel ook alweer, van ver daarbuiten. De stad had Stevie vrijkaarten opgestuurd, al leek me dat, gezien zijn lichamelijke toestand, al een even zinloze operatie als een mondmasker dragen, je kan net zo goed proberen een mug te vangen met een visnet. Of Andrea Boccelli vragen om je persoonlijke kleermaker te worden. De man, verantwoordelijk voor het opsturen van die bewuste kaarten, had ongetwijfeld een snipperdag genomen op het moment dat de basis-intelligentie werd uitgedeeld. 

Ik zag Stevie trouwens van heel dichtbij tijdens het spektakel, maar hij had mij jammer genoeg niet gezien.

Maar daar ontmoette ik dan weer een Nederlandse vrouw die net als ik ook had geboekt op de camping van mijn tante. Inel, want zo heette de dame in kwestie, leek uitzonderlijk leuk te zijn, maar ook luchtig en lief en lekker en tenslotte ook nog eens een spraakwaterval, de woorden spoten als een fontein uit haar mond . Wat uiterst amusante conversaties opleverde. 

Tenslotte belandden we elk in onze eigen Navarac. Dromend van Stevie Wonder, omgekeerde woorden en Smorrebrod. weliswaar met een streepje door de eerste o. 

Van uw correspondent ter plaatse.

A Plus