Quinten is één van de mensen hier die me het nauwst aan het hart liggen. Als je zijn beroep zou vragen zou hij antwoorden dat hij fakkel-jongleur is aan de stoplichten van Bordeaux of Toulouse.
Galatée is een meisje, nou ja, het is eingenlijk een volwassen vrouw, maar als je haar ziet blijft het een meisje. Als je haar, mocht het je een fluit interesseren, zou vragen om haar leven te vertellen in enkele zinnen, dan zou zij je antwoorden dat zij één van de laatste afstammelingen is van een Franse adelijke familie, maar dat haar moeder het ganse familie-patrimonium in één generatie heeft opgesoupeerd aan alcohol en andere witte poedertjes. Verder zou ze je wellicht vertellen, als ze in een praatzieke bui zou zijn, en geloof me, dat is ze héél vaak, wat zeg ik, het is haar tweede natuur, dat ze sinds kort een boerderij uitbaat in Gavaudun. Ze melkt er haar eigen koeien, maakt er heerlijke kaasjes van en probeert die dan aan de man, en zo u wilt, vrouw te brengen op de plaatselijke markten. En ze woont in een vrachtwagen.
Simon is haar vriendje. Hij lijkt rechtstreeks uit de Tora-Bora grotten te komen en hij heeft handen als kolenschoppen. In zijn handen lijkt een halve-liter bierglas wel op poppenservies. Wij noemen hem de Franse Mc.Gyver. Geef hem twee, weliswaar hardgekookte, eitjes, drie rietjes en een stukje salami, en hij maakt er bij wijze van spreken een vissersboot van. Twee winters terug brachten we heel wat tijd met elkaar door. Hij hielp me om de Resto-Loco truck te transformeren tot wat hij nu is geworden.
Een tijdje geleden reed Quinten ergens tussen donker en licht een everzwijn aan. Het arme beestje viel niet meer te redden en belandde zo in onze diepvriezer, na eerst vakkundig te zijn gevierendeeld door Simon, die naast boer, vrachtwagen-bewoner en Mc.Gyver ook nog eens charcutier van opleiding is.
Gaat dit verhaal nog ergens naartoe, hoor ik u luidop denken. Jazeker.
Een paar dagen geleden maakte mijn allerliefste liefje, die de laatste maand haar echte kracht heeft teruggevonden, een overheerlijke everzwijn-ragout voor dit zootje ongeregeld.
Simon en Galatée brachten nog een ander koppel mee en we maakten er een onvergetelijke avond van.
Dit wou ik, als u het niet erg vindt, toch even met u delen.
Ik had natuurlijk ook kunnen schrijven: "vrijdag aten we wild zwijn met vrienden. Het was tof."
Maar dit was bijlange niet zo leuk geweest. Niet voor jullie. Maar zeker niet voor mij.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten