GROETJES UIT LANDSKRONA

Mijn oom Karl-Gustav, die de Zweedse tak van de familie Vandenberghe in stand probeert te houden, stuurde me onlangs een brief. U moet namelijk weten dat Guust, zoals we hem plegen te noemen, geen Zweedse balletjes van den Ikea heeft gegeten wat betreft de nieuwste communicatietechnieken. Zijn laatste postduif heeft hij met kerst pas klaargemaakt. Met Smørebrød en wat elandtapenade zowaar een feestmaaltijd.

Jammer dat we er niet bij konden zijn. In eerste instantie waren we nochtans wel uitgenodigd. En we stonden ook vertrekkensklaar. Maar door een samenloop van omstandigheden, waar ik jammer genoeg, voor u althans, niet kan over uitweiden, ging het feest uiteindelijk niet door. Spijtig, want ik heb hem al jaren niet meer gezien. Het enige wat ik me nog scherp van hem herinner is dat, telkens ik iets tegen hem pleegde te zeggen, hij me kon aankijken alsof ik net op zijn schoenen gekakt had.

Tante Anna-Søfia, zijn echtgenote zoals u kon vermoeden, sukkelt al meer dan tien jaar met haar twaalfvingerige darm. “Op zich niet zo erg”, hoor ik u denken. En daar hebt u natuurlijk wel gelijk in. “Maar je zal er toch maar mee opgescheept zitten”, zeg ik altijd. 

Guust schreef ons in zijn brief dat ze in Zweden dit jaar een hele barre winter hadden gehad. En daar kan ik me wel iets bij voorstellen.

U vraagt zich wellicht af waarom ik dit uberhaupt met u wil delen. De enige reden daarvoor is dat ik het wat beu ben om over het Franse weer te zagen. En omdat het toch weer uw algemene kennis naar een ietwat hoger peil brengt.

Vervoegt u uw Franse werkwoorden ook wel eens fout?

Is het bij jullie ook nog altijd koud?

En lust u ook geen frietjes zonder zout?

U komt het allemaal te weten, in een nieuwe aflevering van les deux fromages en France.

Groetjes uit het paradijs.

Van uw cørrespondent ter plaatse.

A+