vrijdag 26 april 2013

BON APPETIT


Koken leerde ik een beetje in het middelbaar maar vooral op de Piva, dé school van ‘t stàd... ik startte mijn avondschool met als enig  doel ruimer te leren koken... ik vond mijn leven op het vlak van voeding namelijk een beetje saai. Laat me zeggen dat ik niet veel verder kwam dan tomaten, kipfilet, paprika en uien. 
Er volgde een periode van veel vet, eieren en room.  Het ging hem vooral om de ‘Franse keuken’ die we daar leerden. Bij nader inzien toch meer het noorden van La douce France  dan  het zuiden. Maar vooral veel oefenen in die tijd, met aan mijn zijde een echte chef, mijn toenmalig lief. Ik kon dus niet anders dan leren, leren en leren!
Daarna volgde er een periode dat ik de soberheid en eenvoud van de keuken leerde accepteren. De Piva gaf me een goede basis, maar werd me soms te zwaar in de maag. Ik werd er niet vinniger op maar eerder loom, aangezien dit soort voeding niet gezond voelde voor mij.
Nu kan ik beiden combineren. Eerst even checken wat de gasten wensen. Dan bekijken wat ik zelf kan om tot slot een goed evenwicht op tafel neer te zetten. 
Dinsdag had ik mijn tweede oefening, voor de Amerikaanse familie. Volgende week ga ik een stapje verder en doe ik het voor Nederlanders, weliswaar een grotere groep. Dus ook een grotere uitdaging. Ik gebruik al mijn zintuigen, heb een doel en iedereen is gelukkig... is dat niet de bedoeling van ons leven??
Jeroen Meus helpt me hierbij onbewust. Zijn laatste boek was een kadootje en zonder het op dat moment te beseffen, komt hij deze dagen evenveel op tafel als de borden en het bestek. 
Coq-au-vin, tarte-tatin, aardbeien op een bedje brioche... ik voel meer en meer Franse allures groeien. Ook de ons omringende boeren en hun specialiteiten leren kennen geeft me een glimlach op het gezicht. Het authentieke leven sijpelt beetje bij beetje binnen. En daar hou ik van! Binnenkort leer ik een kip doden, ontpluimen en verder klaarmaken voordat ze met een heerlijk aroma op tafel geserveerd wordt. Is het leven niet mooi als je durft springen en blijft geloven in je dromen?
Allez, à bientôt, grandes bisous.
Groetjes uit  het paradijs.
Katrien

1 opmerking:

  1. Goed om te lezen dat jullie leven in la douce France eindelijk ook echt goed loopt. Doe zo voort en blijven dromen hé, dikke kus Leen

    BeantwoordenVerwijderen