HUILENDE ENGELTJES

Zachtjes tikt de regen op het vensterraam, lala lalala lala...

Het regent, het regent, de paadjes worden nat.....

Slaat u ook spontaan aan het dansen bij het horen van die vrolijke deuntjes?

Kunt u ook de beentjes niet stil houden? Faldarie faldara?

Nou. Laat me u dan maar niet tegenkomen. Want ik krijg er stilaan scheurbuik van . Niet van de liedjes, laat dat duidelijk zijn. Maar wel van dat onafgebroken ge-regen en gesnotter dat sinds eind december onze dagen opvrolijkt. De zon toonde zich de laatste maand slechts twee keer. 

Op het randje van een depressie. Daar kunt u me vinden. Tweede straat rechts. 

Ik vind de aanblik van de hemel de laatste weken nauwelijks nog opwekkender dan een rondleiding door een crematorium. Dan snapt u het wel.

En ik besef ook wel dat je dat kloteweer niet kan tegenhouden. Je kan net zo goed een tsunami proberen tegen te houden door er met een waterpistool naar te schieten.

Maar het zit in mijn genen. Ik word er opstandig van. 

Het heeft natuurlijk ook met mijn broodwinning te maken. Waar de mensen in het noorden bij slecht weer toch buiten komen en de markt bezoeken blijven ze hier lekker thuis. Of gaan ze naar de Leclerc of intermarché. Alles in het karretje laden. Muziekje op de achtergrond. Boontjes uit Ethiopië. Varkensvlees uit Madagascar. Kaas uit Timboektoe. En dan lekker weer naar huis toe. Voor het kacheltje. Genietend van hun internationale maaltijd.

Misschien bel ik straks wel de goede-weer-fee. Ik heb nog een wens van haar tegoed.

Van uw correspondent ter plaatse.

A+