dinsdag 16 oktober 2012

HET HART


Je hart... Alleen maar een orgaan... of meer? Ooit hoorde ik  het verhaal (echt gebeurd, trouwens) van een man die een harttransplantatie onderging... het fysieke deel was één. Het andere hart accepteerde het nieuwe lichaam. Dus in de medische wereld zou men zeggen: “operatie geslaagd”... het probleem was echter dat een hart ook inhoud heeft. De man kon niet leven met de pijnen die het nieuwe hart meebracht... hart-pijnen... een emotionele geladenheid die hij met deze transplantatie ook ontving. Hij besliste zelf om een einde te maken aan zijn leven, hij voelde zich een vreemde in zijn eigen lichaam. 
Mijn hart is het belangrijkste in mijn leven. Mijn geloof is reeds van jongs af aan “het geloof in de liefde voor je medemensen”. Dat geloof zit in mijn hart. Dat weten zit in mijn hart. En dat neemt niemand me af. 
Heel waarschijnlijk is het eenzelfde weten die de leerlingen van Jezus Christus in zich hadden. Zij hadden met hun eigen ogen gezien dat wonderen mogelijk waren. Zij hadden zelf kunnen beleven dat de liefde van de Messias alles kon waarmaken. Mijn geloof, mijn weten en mijn drijfveer is LIEFDE... het zit in mijn hart... mijn hart volgen is dus mijn levensdoel. 
Het is echter niet het gemakkelijkste pad. Het vraagt om regelmatige omwentelingen in je leven... en voor diegenen die meer draagkracht hebben, vraagt dit soms een draaibeweging van 180°.
Bijvoorbeeld verhuizen. In mijn leven verhuisde ik reeds veertien keer (mijn drie verschillende studentekoten in Gent meegerekend). Als ik dat vertel aan mensen rondom mij,  dan zie je een lach van ongemak op hun gezicht verschijnen. En dan heb ik nog niet gezegd dat er eind dit jaar opnieuw een verhuis in het verschiet ligt. 
Mijn vader raadde me na de vijfde keer eens aan beter zelf een verhuisfirma op te starten. Waarschijnlijk had ik er niet zo veel plezier in gehad om het voor anderen te doen als dat ik het voor mezelf doe. Plezier is misschien niet helemaal het juiste woord, maar toch heeft het iets enorm bevrijdends. Telkens laat je al je kledij, keukengerief en hebbe-dingetjes door je handen glijden. Je stelt je meubels in vraag. Of op zijn minst geef je ze een goede poetsbeurt. Het is een algemene opkuis én een nieuw begin elders... alsof je met een propere lei aan de volgende stap begint. 
Tot hiertoe was het een afbouwen van materie, een uitdelen van spullen aan Jan-en-Alleman. Toch heb je nog steeds voldoende  bij elkaar om een kleine vrachtwagen te vullen... een kind hebben draagt daar natuurlijk ook toe bij... weer een lading dozen extra. Toch wil ik dit keer licht verhuizen en een strijd aangaan tegen het materialisme. Komend weekend even checken wat er blijft staan op ons nieuw adres en we kunnen concreet gaan rond horen wie wat wil... ik vind dit altijd een heerlijke beweging. Het fijne is dat wij tot hiertoe nog nooit iets tekort hebben gehad... want ook anderen maken de geef-beweging naar ons toe.Overvloed voor iedereen. Het is al best spannend geweest en eigenlijk is het dat nog altijd... toch laten de engeltjes ons niet in de steek. Ze vergezellen ons op ons pad en geven ons wat we nodig hebben. 
Vandaar dat wij het lied van Alanis Morisette hebben gepost. THANK YOU is wat we dagelijks meermaals zeggen! 
bonne journée 
Katrien

Geen opmerkingen:

Een reactie posten