Eén van de grootste misvattingen die we als mens hebben over het bestaan is dat alles ertoe doet. Het klopt wel dat wij als mens afhankelijk zijn van heel wat zaken. Zonder water, geen leven. Zonder bomen, geen zuurstof. Zonder bijtjes, geen voedsel. Zonder vrouwen, geen plezier. Of gestreken hemden.
Maar als je de zaken omdraait, kom je tot een schokkende vaststelling. Als mens hebben wij helemaal geen meerwaarde te bieden aan deze planeet. Wij worden als het ware gedoogd. Door het water. Door de bomen. Door de bijtjes. Door alles wat ons omringt. Maar het wordt nog schokkender als je beseft dat wij in plaats van een meerwaarde, wel in tegendeel alleen maar van geen-waarde zijn. Wij devalueren de waarde van de aarde.
Waarom zijn wij als mens toch steeds maar op zoek naar de zin van het leven? Omdat wij in onze ziel gewoon weten dat wij hier zonder opdracht tegenover Moeder Aarde zijn neergestreken. Door een gat in de markt zijn we ontstaan. En in den beginne was dat ook helemaal niet erg. Wij waren één met de natuur. Onze huidige beschaving echter heeft de illusie dat de natuur ons leven niet meer bepaald maar dat wij daarentegen de natuur bepalen. De Oude Grieken beseften dat reeds en noemden dit “Hybris”, hoogmoed. En we weten allemaal wat er na de hoogmoed volgt. Ons geloof in de technologie is enorm. We zijn gaan geloven in de maakbaarheid van ons individueel bestaan. Het probleem echter is dat we als mens het grotere geheel niet kunnen overzien. Omdat onze bandbreedte daarvoor te beperkt is. Velen voorspellen dat eind 2012 bij het gros van de mensen de bandbreedte zal worden vergroot. Dat er een sluier zal worden weggetrokken tussen de zintuiglijke werkelijkheid en andere dimenties.
Het klopt dat de Aarde de wieg is van de mensheid maar een mens zal naar alle waarschijnlijkheid niet eeuwig in zijn wieg blijven.
U vindt me wellicht een grote doemdenker. Wel, u hebt het verkeerd. Ik hou van het leven.
Maar als u diep in uzelf graaft, zult u mij betreffende voorgaande stelling alleen maar gelijk kunnen geven. Maar ik kan het ook verkeerd zien. Misschien komt u met iets op de proppen waardoor mijn mond openvalt tot onder mijn oksels. Weet u welke opdracht wij hier als mens te vervullen hebben ? Vertel het mij.
Wordt de volgende blog ook weer zo serieus ?
Peutert Zonne al in haar neus ?
En is de ochtendspits hier ook zo desastreus?
U hoort nog van ons, in een gloedje-nieuwe aflevering van les deux fromages en France. Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Dag Koen, Katrien en Zonne,
BeantwoordenVerwijderenDe reden van mijn bestaan is de geslachtsdaad tussen mijn vader en moeder. Was het wel mijn vader het kunnen ook de postbode of de melkboer zijn die wat meer achter gelaten hebben dan brieven en eieren. Ach ja, in die tijd kwamen er nog meer beroepen aan huis ! :-) Sorry moeder ( zaliger )jij zou vroeger zo iets nooit gedaan hebben want daar was jij veel te braaf en trouw voor. De zin van mijn bestaan ? Ik weet het niet zo precies. Ik ben gewoon één van die andere miljarden mensen die zijn leven tracht in te vullen. Ik heb mijn plicht tegenover de gemeenschap voldaan en eigenlijk ben ik daar nog steeds mee bezig. Voor de rest, tracht goed te zijn tegenover mijn medemensen waaronder jullie. Sinds ik in rust ben, begin ik mij meer en meer af te vragen of mijn leven waard was, is, om te leven. Ja want ik ben geboren op één van de goede plaatsen op deze wereldbol en dat is al een goede reden om dankbaar te zijn. Er zijn er genoeg die alleen maar miserie kennen maar dat gegeven is dikwijls onbelangrijk zolang die miserie maar ver genoeg van ons vandaan blijft. Ik stel mij zelf ook al eens de vraag is dit het ? Had ik niet meer uit het leven kunnen halen ? In eerlijkheid, ik denk van niet want ik heb nu eenmaal geen ambities om grote dingen te doen. Zou ik misschien de dingen enigzins anders aanpakken met wat ik nu weet ? Zeker wel maar.... ik vrees dat ik geen tweede kans ga krijgen om dat uit te zoeken, uit te proberen. Wat moeder aarde betreft, de mens is voor haar geen aanwinst. De aarde, zon enz... geeft de mens héél veel doch uit hebzucht, geven wij niets terug erger nog, wij mensen bijten in de hand die ons mensen het mogelijk maakt om van deze royale aarde, zon enz... te genieten, te leven. De wereld wordt op allerhande manieren misbruikt en eens..... zal de rekening aan de mensheid gepresenteerd worden. Hopelijk blijft die rekening nog lang en ver weg maar ooit zal de dure rekening voor het misbruik van onze aarde op tafel komen te liggen. Hoe gaat de toekomst voor onze kinderen en hun kinderen enz... uitzien ? Ik kan er geen antwoord op geven doch wat ik wel kan doen, is zoveel mogelijk genieten van alles wat de aarde, zon enz... ons schenkt. Ook de mensen om mij heen die mij genegen zijn, maken daar een belangrijk deel van uit. Als ik daar naar kijk, daar aan denk, zeg ik tegen mij zelf , ja nonkel Herman, het leven is echt de moeite waard om te leven. Waar ik nog het meeste van geniet, is het feit dat ik iets voor mijn medemensen kan doen, betekenen. Vriendschap, liefde, het kost niets maar is tergelijkertijd wel van ontschatbare waarde. Het geeft ons die kracht die ondersteuning die wij allemaal nodig hebben om door het leven te gaan. Als ik bijvoorbeeld naar jullie foto's kijk, krijg ik meteen een warm gevoel, heel diep in mij en voel meteen dat mijn levensbatterijen weer opgeladen worden. Is dat niet prachtig ! Slaapwel beste vrienden daar in Saint Méard De Dronne ! :-) Nonkel Herman :-)