het is hier de laatste dagen zo koud, dat ik elke morgen, bij het openen van de luiken, verwacht dat er ijsbergen langs de horizon zullen voorbijdrijven.
vandaag regent het al de ganse dag oude wijven en een gure noordenwind maakt het feestje compleet.
dit is de tweede week op rij dat we belgisch bezoek over de vloer hebben en het weer is al net zolang kut met peren. het is duidelijk dat het weer, net als de mensheid, op dit ogenblik last heeft van een identiteitscrisis.
voor alle duidelijkheid wil ik hier toch wel even melden dat wij niet verantwoordelijk zijn voor het weer alhier, het heeft dus geen zin om als een depressieve calimero de oren van onze kop te zagen en duizend keer te herhalen ”hoe koud het hier wel is”.
het enige wat wij u met zekerheid kunnen bieden is gezelligheid en menselijke warmte, de rest leggen we in gods’handen.
wij zij geen overtuigde vegetariërs, al beseffen we wel dat een grote verantwoordelijkheid voor de opwarming van de aarde bij de vleesindustrie ligt. minimum twee dagen per week houden we vlees-vrij en dat is echt geen grote opgave.
hier in frankrijk hebben ze toch wel dé remedie gevonden om mensen minder vlees te laten eten.
na een kleine week te hebben verbleven in bergerac kwam ik gisteren in de late namiddag thuis met in mijn hoofd maar één doel: eten. ik had ook nog andere plannen maar eten was toch wel de eerste vereiste. ik kon wel een giraf de nek uiteten.
Kàtje, mijn allerliefste vrouwtje op wie ik nog altijd smoor ben en die toch zo goed voor ons allemaal zorgt en die zich hier als een vis in het water voelt en die al frans spreekt als een parisiènne met veel streken en die hier constant met een big smile rondloopt, had kwartels in huis gehaald.
“mmmm... lekker”, hoor ik je al denken. Groot was onze verbazing toen we merkten dat ze op zijn geheel in de verpakking zaten, ‘t is te zeggen met de kop er nog aan. Dat zou net hetzelfde zijn als dat je bijvoorbeeld lamskoteletjes zou halen en de wol er nog aanhangt.
Zo wordt je je wel héél bewust van wat je eet. En dat is een goede zaak, wij eten alvast geen kwartels meer, hoe lekker het ook moge zijn.
het wordt tijd dat we ons allen weer wat meer bewust worden van de natuur die ons omringt en daarmee bedoel ik niet alleen de bomen en de roofvogels.
neem bijvoorbeeld eens de tijd om een mierenkolonie te bestuderen. ik geef toe , ik heb het wel al eens gedaan, meestal op momenten dat ik me te pletter verveel, dat ik echt niks meer om handen heb, dat ik zelfs in de voorraadkast alles al op uiterste verkoopdatum heb gerangschikt. strooi eens wat kristalsuiker in het rond. na een tijdje zie je die in één langgerekt lint voorbij komen. sommige mieren dragen zelfs een dode vlieg op hun rug, wellicht om dan ‘s avonds te karameliseren .
Ik las onlangs in een Tsjetsjeens vakblad waarop ik ben geabonneerd dat Amerikaanse kinderen in grote steden als New York EN Washington vandaag de dag in de overtuiging zijn dat een kip zes poten heeft. U zal wellicht denken, “jaja, maar kan je die Tsjetsjeense journalisten wel vertrouwen?” Wel, ik zou ze in ieder geval niet op mijn dochter laten letten. en al zeker niet op mijn vrouw. maar hun uitleg vond ik wel aannemelijk. Die kinderen denken dat omdat kippenpootjes per zes liggen verpakt in het vriesvak.
Wat mij dezer dagen opvalt is het feit dat we als mensen zo vreselijk in het verleden blijVen leven en NOG weinig oog hebben voor de wereld van vandaag. Duizenden daklozen in Congo, miljoenen klimaatvluchtelingen in Ethiopië, in onze ogen gebeurd het allemaal zo ver weg, in streken waar bruine mensen met zwart haar leven en er allemaal eender uit zien. Maar dat de Titanic honderd jaar geleden de dieperik in ging, dat is pas wereldnieuws. Zelfs hier in dit franse boerengat bereikt dat nieuws ons.
Heeft dat dan te maken met het feit dat de slachtoffers vooral “blonde, waardevolle mensen” waren? Ik laat de vraag open.
schieten de ijsblokjes intussen wortel ?
zit zonne echt met de schijterij ?
en kan een kip zichzelf pluimen ?
u vindt de antwoorden in, en alleen in een nieuwe aflevering van les deux fromages en france.
van uw correspondent ter plaatse.
a+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten