ANGST VOOR DE ANGST

Waar zijn we GODVERDOMME mee bezig? Ik weet niet of u zichzelf die vraag de laatste tijd ook wel eens stelt. 
Sinds een *Chinees virus* de wereld heeft overgenomen lijkt de planeet nog sneller naar de kloten te gaan dan voorheen. En nog meer dan voorheen sluiten we er onze ogen voor. Nog meer dan ooit tevoren draaien we onverschillig ons hoofd voor de zaken die er echt toe doen.
Als je je de dag van vandaag durft uitspreken tegen vaccinaties of tegen de draconische maatregelen die we de laatste maanden hebben moeten ondergaan krijg je het stempel opgekleefd van onverantwoord persoon en een gevaar voor de maatschappij. 
Je krijgt dat stempel van mensen die je als een misdadiger aankijken wanneer je de supermarkt binnengaat zonder mondmasker of zonder je handen naar de kloten te helpen met chemische brol waarvan je huid na vijf keer bijna van je botten valt. Dezelfde mensen die hun mondmasker en handschoenen *en masse* langs de keien gooien eens de winkel buiten. Diezelfde mensen die uren staan aan te schuiven om fastfood-brol te gaan eten en daarna hun verpakking langs dezelfde keien achter te laten. 
Diezelfde mensen die hun kinderen opzadelen met een angstgevoel die ze hun leven lang zullen blijven meedragen. Angst voor besmettingen, angst voor andere mensen, angst voor de angst. Die hun kinderen verbieden om nog met andere kinderen te spelen, met andere kinderen te praten, die hen met andere woorden verbieden nog langer kind te zijn. Die zonder verpinken de politie bellen als ze hun buurman door de bossen zien fietsen tijdens de quarantaine. 
Tezelfdertijd, in de tijd die ik nodig heb om deze blog op paper te zetten, sterven honderden kinderen van de honger. Gaan honderden hectares bos tegen de vlakte. Drijft 20000 ton diesel door de Siberische wateren. Al zal dat wellicht een veelvoud daarvan zijn. Fake news, weet je wel. 
We kunnen enkel wachten op een teken van God. Liefst in de vorm van een reuzegrote meteoriet. 
Van uw correspondent ter plaatste. 
A plus