Het ei is gelegd. De kogel is door de kerk. T zwin e deur de bjèten.
Na bijna drieēnhalf jaar het beheer te hebben gedaan op dit domein trekken we de deur straks definitief achter ons dicht. Sinds het najaar voelden we dat het vertrouwen weg was tussen de eigenaars en ons. We worden niet graag belogen. En we worden ook niet graag aan de kant geschoven als een zak friet-patatjes. Tijd om de samenwerking te beēindigen dus.
We hebben ons eigen stekje gevonden. Liefde op het eerste gezicht. Van ons naar het plekje. Van het plekje naar ons. Wisselwerking.
Een goede maand terug nodigde een bevriend koppel ons uit om samen naar een oude boerderij te gaan kijken. Zij hebben het biologisch boeren in de genen en met een slordige vijftien hectares aan bewerkbare grond kon het kind in hen perfect tot leven komen.
Uiteindelijk ging het plan niet door om het ook effectief te kopen maar ze staken wel de vlam in ons aan.
We bezochten heel wat huizen, zaten twee weken geleden zelfs al bij de notaris om een akte te tekenen maar uiteindelijk ging ook dit op de laatste knip niet door. De immo-makelaar had ons niet alles verteld en wat hij ons niet had verteld zou ons zo’n slordige vijftigduizend euro extra kosten. Een volledig dak in asbest, een septische put die moest vernieuwd worden, de electriciteit die totaal aan vernieuwing toe was.
We waren behoorlijk ontgoocheld maar dat was onterecht. Want vorige week stootten we op een huis die nog veel beter was. Met bos en terrein, een toplocatie in the middle of nowhere. Met schuren, volledig onderkelderd, ruim en licht, Ideaal voor onze toekomstplannen.
Eindelijk kunnen we hier weg. Alleen al dat te weten zorgt voor een opluchting om U tegen te zeggen. We wensen onze opvolgers heel veel sterkte, heel veel zelfvertrouwen en een olifantenhuid. Want geloof me vrij. Ze zullen het nodig hebben.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten