Om halfnegen stond ik zondagmorgen, gelaarsd en al, koeien te melken. Tot aan mijn enkels in de mest en op de achtergrond Charles Trenet met La Douce France. Het schijnt dat koeien meer melk geven met een deuntje erbij.
Rond elf uur wisselde ik mijn boerderij-outfit voor mijn poets-outfit. Onze Resto-Loco wagen moest gekuist voor de avondmarkt in Gavaudun. Op de achtergrond André Hazes met geef mij nu je angst. Ook ik ben, net als de viervoetige Bella's, productiever met een deuntje erbij.
Rond één uur even op en neer naar de garage voor de auto op te halen. Jaja u leest het goed, op een zondag. Iedereen houdt je nu éénmaal graag te vriend als je de beste frietjes hebt van de Aquitane en ver daarbuiten.
Na het middagmaal, een maaltijd zoals alleen God ze elke dag eet, en een kleine siësta, nog even wat kilo's aardappelen transformeren tot frietjes.
Rond zestien uur vertrek ik naar Gavaudun-city voor het installeren van de camion en om de voorbak te doen van mijn goudgele patatjes. Queen met we will rock you houdt me gezelschap.
Ik maak een praatje links en rechts, drink een biertje, geniet van wat schaduw. De thermometer wijst tweeëndertig graden.
Om negentien uur loopt het plein vol en komt mijn knappe vrouw me helpen. We zijn een gouden duo in de camion. Een praatje maken met de klanten in het Frans, Engels Nederlands en zo u wilt in het Egyptisch, en ondertussen elkaar blindelings verstaan zodat de mensen voor ze het weten bediend worden.
Om tweeėntwintig uur sta ik weer op dezelfde locatie als om halfnegen 's morgens. Dit keer is Chales Trenet niet meer van de partij.
Rond middernacht draai ik de oprit van Montauriol op, vergezeld van de volle maan en de volledige Melkweg.
Rond halfėėn leg ik mijn hoofd op het kopkussen. Het is muisstil. En nog altijd zesentwintig graden.
Zondag rustdag ?
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten