bonjour

Een hemelse ontmoeting,precies tweeënhalf jaar terug...op een bospad in Herbeumont,de Belgische Ardennen...beiden op zoek naar voedsel voor ons kampvuur,later die avond... 
Die ontmoeting leidde ons,nu 30 maand later,in vogelvlucht,900km verder zuidwaarts...Naar het pittoreske Saint-Méard-de-Dronne,in de wondermooie Franse Dordogne...

Het waren geen saaie 30 maanden,al maakten we onszelf dat wel eens wijs...Als er twee dagen niks gebeurde werden we onrustig... 
We wisselden vier keer van woonplaats alvorens hier uiteindelijk neer te strijken...Koen zelfs vijf keer...van Kortrijk naar wereldstad Kalfort...Vandaar ging het voor enkele maanden richting La Palmyre aan de Atlantische kust voor een hels camping-avontuur...Toen bracht het lot ons naar 2 locaties in Turnhout...
En nu zijn we dus hier...Voor een héle lange tijd,dat is toch alvast de bedoeling... 
Tussendoor vertoefden we enkele maanden bij vrienden in de Spaanse Pyreneeën om te helpen bij de renovatie van hun huis...Daar werden we zwanger... We huwden (van moeten,zou mijn grootmoeder-zaliger hebben gezegd)... 
En toen werd Zonne geboren,onze prachtige,wondermooie dochter...Met dank aan Lieve,Bertje ut Mworsjele en Jo voor de sublieme begeleiding op weg daar naartoe... 
Een omwenteling om U tegen te zeggen... Ze bezorgt ons héél snel grijze haren en schenkt ons in ruil daarvoor slapeloze nachten...Ze houdt ons de ganse dag zoet met haar hunker naar aandacht,voedsel en verse luiers...
Maar ze geeft ons ook veel nieuwe inzichten door haar je m’en foutisme,haar schaamteloosheid en haar 100% in het NU-leven...Ze piekert niet of iemand haar kan zien als ze moet kakken,wel integendeel,ze kijkt je tegelijkertijd recht in de ogen en lacht haar ondertussen 2 tandjes bloot... 
Het is wonderbaarlijk te beseffen dat wij allemaal ooit net zoals haar waren,compleet vrij van ratio en zorgen en gepieker en veronderstellingen... Wij zijn het echter allemaal vergeten,of nog erger,men heeft het ons afgeleerd, afgenomen...Doe niet zus...denk niet zo...,zit stil...zwijg...doe dit..doe het ZO en niet zoals jij voelt dat het moet... En als we alles uiteindelijk zijn afgeleerd, héhé, en we braaf de kudde volgen worden we beloond met een diploma en worden we de wereld ingestuurd ..ondersteboven,binnenstebuiten en achterstevoren gekeerd,totaal vervreemd van onze natuur...
 Voor Zonne maakt het geen fluit uit,Vlaanderen,de Dordogne of desnoods Timboektoe,ze doet haar ding zonder verpinken,verovert harten aan de lopende band en is voor ons zowaar een ijsbreker om sneller contacten te leggen... 
Hoe het leven hier verloopt in onze nieuwe habitat en hoe Zonne zich ontwikkelt hopen wij  u vanaf heden op regelmatige basis te vertellen... 
we kunnen wel al meegeven dat je hier ook de dagelijkse beslommeringen hebt...’s morgens hout gaan sprokkelen voor het haardvuur van ‘s avonds...alweer op de rem moeten gaan staan omdat vijf reetjes het zich veroorloven de straat over te steken,zonder links of rechts te kijken,niet eens over een zebrapad notabene...’s avonds met open mond naar de immense sterrenhemel liggen gapen,als je iemand die nog nooit België heeft verlaten zou vertellen hoeveel sterren er wel zijn laat hij jou zeker interneren...of luisteren naar de oorverdovende stilte,nu en dat slechts onderbroken door het geoehoeg van een uil op tien kilometer afstand...in vogelvlucht weliswaar...als het natuurlijk geen ordinaire bosuil is...al heb je daar ook al hélé goede imitators bij...of ook nog genieten van de heerlijke zon die nu,halfweg maart ,al zomers aanvoelt...
Zoals je merkt,zijn gewone gangetje... 
Wat doen wij hier ? Heeft Zonne nog steeds twee tandjes ? Zijn er nog steeds zoveel sterren ?Dit...en nog veel meer,volgende keer,in een nieuwe aflevering van "les deux fromages en france". En voor nu...oogjes dicht en snaveltjes toe... U kunt ons vanuit het schilderachtige maar o zo volgebouwde Vlaanderen steeds iets nalaten in onze letterdoos,dat zou ons sterk plezieren...