WAAR IS DAT FEESTJE ?

Ja hoor, we zijn er nog. Tot nader order. In La Douce France. Correctie. In La Douce, joyeuze France. Pays de mes rêves. Diegenen die hier zelf woonachtig zijn weten precies wat ik bedoel.
In tegenstelling tot wat je zou denken hebben we het nog nooit zo druk gehad als de afgelopen maanden. Niet alleen op werkgebied maar vooral ook op sociaal gebied.
Wie had dat ooit durven denken? Gaan wonen in het midden van the middle of nowhere. Met enkel het geluid van vogels. En kikkers. En als Hollande zich eens wilt uitleven, zo nu en dan ook eens een gevechtsvliegtuig of twee. Kwestie van wat te imponeren.
En toch hebben we ons geweldig ingeburgerd.
Op de meest onverwachte momenten valt hier iemand binnen. Elke week dansen we salsa. Met nu en dan eens een feestje bij iemand thuis. We worden uitgenodigd op verjaardagsfeestjes. We zijn kind aan huis bij zowat alle buren. En zondag laatstleden organiseerden we een tuinfeest.
Na de gemeenteraadsverkiezingen, waar ikzelf zesennegentig stemmen haalde, maar niet werd verkozen, besloten we om iedereen die op onze lijst had gestaan, met hun familieleden uit te nodigen voor een grill-party.
En zo geschiedde.
Het weer was heerlijk. Vanaf een uur of acht 's morgens draaiden er reeds twee reuze-hespen aan het spit boven het kampvuur.
Vanaf een uur of tien kwamen de mensen druppelsgewijs aan.
Om een handje te helpen. Om een babbeltje te slaan. Om het domein te bewonderen. Om te zijn wie ze waren.
Tafels werden geschoven en verschoven, stoelen werden aangesleept, parasols opengeklapt.
Niemand kwam met lege handen. Geen cadeaus. Maar spijs en drank. De ene maakte gebakken aardappeltjes, een ander heerlijke cous-cous. Heerlijke groentjes van eigen kweek, huisgemaakte geitenkaasjes, gebak waarvan zelfs Jamie Oliver zou watertanden.
Kinderen vonden elkaar, speelden, zwommen, snoepten, huilden, sliepen.
Er werd veel gelachen, plezier gemaakt, plannen gesmeed, heerlijk gegeten en gedronken, gedanst.
Meer dan veertig mensen schoven mee aan. Het was een dag om in te kaderen. Net zoals zovele dagen hier. We hadden onze opdracht volbracht. We hadden mensen verbonden.Dat heet dan gelukkig zijn.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+