De voorbije twee weken verbleven we in België. Na bijna twee jaar onafgebroken op het Franse platteland te hebben doorgebracht een ware cultuurschok voor mij.
Het begon al, net bij het oversteken van de grens. Na negenhonderd kilometer autosnelwegen als biljartlakens rammelde onze auto na nauwelijks tien kilometer Belgisch asfalt bijna uit elkaar. De ene put na de andere kuil volgden elkaar in hels tempo op.
Nog eens vijf kilometer verder, in Marke, hielden we een plas-stop. Anderhalve euro voor met zijn drietjes, in La douce France kan het overal gratis.
Een goed uur later kwamen we aan in Turnhout , onze uitvalsbasis voor de komende twee weken. Eerste stress-moment betreffende het kwijtraken van ons stalen ros. Overal betalend parkeren. Toen we even later de politie kruisten durfde ik nauwelijks met mijn ogen te knipperen , bang om daarvoor ook geld te moeten neertellen.
Het moet gezegd, onze slaapplaats in Turnhout was een oase van rust. Ellen, Tom en Lore zijn uitstekende gastheren en -vrouwen, we voelden er ons meteen thuis. Nogmaals dank in het kwadraat voor zoveel liefde en gastvrijheid.
De eerste drie nachten hoestte Zonne als een rottweiler met mucoviscidose, zonder twijfel had dat alles te maken met het verschil in luchtkwaliteit. Sommige mensen horen dat niet graag, maar je hebt toch geen universitair diploma nodig om te snappen dat de luchtkwaliteit ten midden van de Franse bossen net een ietsiepietsie beter is dan in het drukke, van auto's en industrie vergeven Vlaanderen. Hoogtijd om die paardenbril af te zetten. Of toch alvast eens goed te poetsen.
De helft van onze tijd was stressy, de andere helft ontspannend. Wat toch geen slecht gemiddelde is me dunkt. Het terugzien van vrienden en mijn schoonzusje, een dagje sauna, een shaking-moment, oudjaar met Ellen en Tom. Momenten om in te kaderen.
Fluitend als een wielewaal reed ik echter door en liet ik Parijs achter me. Terug naar het zuiden. Terug naar huis. Terug naar the place where I belong.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Hey Katrien en Koen,wij zijn ook net terug van een heen en weer reis naar het verre Vlaanderen om weer even gezellig bij de familie aan tafel te schuiven voor de feestdagen. Jullie korte "reisverslagje" lijkt ons dan ook zoooo herkenbaar! Ik wens jullie bij deze graag een gelukkig en "douce" 2014 boordevol mooie momenten, verrijkende ontmoetingen en veel vreugde in alles wat jullie dit jaar mogen ondernemen. Een knuffel aan Zonne en hopelijk vinden we dit jaar eens een moment om elkaar te ontmoeten hier ergens in de "Sud-Ouest" Beste groeten, Sofie Van Luyten&c°
BeantwoordenVerwijderenHoi Katrien, Koen en Zonne,
BeantwoordenVerwijderenHet wordt hoog tijd om aan een inhaalbeweging te beginnen wat betreft reageren op jullie verslagen. Ik ben na 4 weken verblijf in Arzal - Frankrijk ( voor de medelezers ) op 15 februari terug naar België gekomen. Om eerlijk te zijn wreed tegen mijn goesting maar ja, ik kon niet anders want ik had van de keukenboer in Turnhout een telefoontje gekregen dat er grote kortingen op keukenmeubelen van toepassing zijn. Aangezien ik niet rijk ben ( in termen van geld en bezittingen ) toch maar naar Turnhout gereden om bij de keukenboer mijn slag te slaan. Ik kan bevestigen, dat de autosnelwegen op Waals gebied heel slecht zijn. Aan Vlaamse kant is het veel beter gesteld. Ik ga niet klagen want hier in Belgenland moet je niet betalen voor het gebruiken van de autosnelwegen zoals in Frankrijk. Ach ja, In Bretagne is het gelukkig ook nog gratis. Over de andere wegen in Belgenland valt nog veel te zeggen, vooral nog veel te doen. Wat gezonde lucht betreft beste vrienden, ben je daar veel beter af dan in Vlaanderen zeker de gebieden met veel industrie. Van de andere kant, geraak je in Vlaanderen wel veel vlugger aan een job. Bij jullie is dat dan weer heel wat moeilijker. Dit laatste hoef ik jullie natuurlijk niet te vertellen want daar hebben jullie spijtig genoeg ook ervaring mee. De perfecte plaats voor te leven, te wonen, bestaat zo'n plek eigenlijk wel ? Ik denk het niet in maar kwestie levenskwaliteit, zijn er landen, plaatsen genoeg waar het veel beter te vertoeven is dan in België. Op basis van dat gegeven pak ik nu zelf mijn koffer om mijn geluk in Frankrijk te beproeven. Ik zit wel ( buiten mijn leeftijd ) in een betere positie dan jullie en daarom heb ik veel respect en bewondering voor jullie drietjes in Frankrijk. Zo, nu naar de volgende blog om te reageren. Groetjes, nonkel Herman :-) xxx