De lente is schuchter begonnen aan haar shift. Sinds één week klimmen de temperaturen gestaag met een heerlijk zonnetje en staalblauwe lucht. We konden deze week over de middag ons koffietje buiten uitdrinken in t-shirt. Héérlijk was dat.
Sinds vandaag is er echter een ijzige wind komen opsteken die het feestje voor een drietal dagen zal verpesten en ook ‘s nachts vriest het de stenen uit de grond. Ook ‘s morgens vroeg, bij aanvang van de markt, is het bibberen geblazen en moet ik soms mijn tenen onder de oksels steken om me wat op te warmen.
Stilaan beginnen we hier wat in ons ritme te komen. Op woensdag, donderdag, zaterdag en zondag sta ik op de markt met mijn Belgische zoetigheden (Sarlat-Libos-Villeréal en Issigeac), op dinsdag en vrijdag wordt er samen met Jan op het landgoed gewerkt. Vanaf maart gaat mijn vrouwtje lief halftijds aan het werk als ergo in Agen. Onze dagen raken dus netjes gevuld.
Met een dochtertje-lief die soms het uiterste van onze grenzen opzoekt hebben we ook meer dan onze handen vol, gelukkig kunnen we haar sinds kort twee dagen per week in de crêche droppen en komen we zelf even op adem.
Na een dag hout zagen of hakken, snoeien of andere buitenwerken rol ik ‘s avonds soms al om half negen om.
Katrien heeft een super-ostheopate gevonden in Fumel en sinds haar bezoek deze week heb ik een andere vrouw in huis, ze lijkt terug op de vrouw die ik leerde kennen, met haar mooie lach en stralende ogen.
Donderdag waagde ze zich op de markt van Libos aan een bezoekje bij de triperie, een kraam waar de hersentjes je van achter de vitrine lachend aankijken. Zo kwam het dat we gisterenavond aanschoven voor een maaltijdje coeur d’agneau. En het moet gezegd, het smaakte voortreffelijk.
Een kleine update vanuit het Zuidwesten van Frankrijk, waar het heerlijk toeven is.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
En zeggen dat het hier in België nog steeds koud is dus nog geen zon. Zo te lezen is Zonne gezond, normaal kind. Welk kind zoekt nu niet zijn/haar grenzen op. Eigenlijk doen wij volwassenen dat ten gepaste soms ongepaste tijden ook. Misschien is Zonne al aan het oefenen voor de pubertijdsjaren. :-) Fijn dat je terug de markten op kan met uw Belgische zoetigheden. Het werk op het landgoed houd u zeker ook wel bezig. Dat Katrien zich beter in haar vel voelt is ook goed nieuws. Om eerlijk te zijn, ik denk dat jullie een bewogen jaar achter de rug hebben en zoiets werkt ook op een mens in. Jullie willen vooruit maar ondervinden aan de lijve dat het niet altijd gaat zoals men in gedachte heeft. Doe gewoon verder zoals jullie bezig zijn. Bouw jullie nieuwe leven stapje bij stapje op maar vergeet niet, intussen van jullie nieuwe thuisland Frankrijk te genieten. Lekker tafelen en een goed wijntje horen daar zeker ook bij. Groetjes, nonkel Herman
BeantwoordenVerwijderen