dinsdag 15 januari 2013

EEN WARM HART


De maand januari is halverwege. Ook hier in het Zuidwesten van Frankrijk is dat niet anders. 
Terwijl in het Noorden de sneeuw in pakjes van een halve ons naar beneden valt stond ik deze namiddag hout te hakken in mijn korte mouwtjes met de zon op mijn bol. Dat is het voordeel van hout, het geeft je drie keer warmte. Eerst tijdens het zoeken, daarna tijdens het zagen en hakken en tenslotte in de houtkachel.
Zonne reed rond op haar tractor en de poes rende van hot naar her en besprong elke boom. Kortom, een zalige namiddag.
Deze morgen zagen we vier hertjes, op nog geen zeven meter afstand. We konden ze bekijken van aan het raam in Zonne haar kamer. Met open mond en glinsterende oogjes. Wij, welteverstaaan, niet de hertjes.
We zijn hier vandaag precies één week. En het bevalt. Reuze. 
Zondag laatstleden was er een nieuwjaarsreceptie in Gavaudun. En dat was alvast hartverwarmend. Veel jonge mensen. Die ons spontaan kwamen begroeten. Uitvragen. 
Belgen. Nederlanders. Engelsen. Een Duitse geiteboerin. En natuurlijk Fransen.
Van langs alle kanten werden we aan onze mouw getrokken. Om kennis te maken. Of om ons warm te maken ons te engageren voor de organisatie van de kasteelfeesten in juli. Wat we wellicht zullen doen. We willen ons hier tenvolle integreren.
De vrouw van de burgemeester liep met Zonne op de arm terwijl de woorden uit haar mond stroomden, zoals regenwater uit de mond van een waterspuwer. Zij verstrekte ons informatie over nounous en crêches, vertelde ons dat ze tijdens de week in Toulouse wonen en tijdens de weekends in Gavaudun, dat haar man ook nog gewoon werk heeft en enkel in het weekend zijn burgemeestersjerp aandoet en dat ze schoenmaat negendertig heeft en daar best tevreden mee is. Mocht het u al interesseren natuurlijk.
Wij keerden alvast met een supergoed gevoel terug huiswaarts. Naar ons prachtig landgoed. In the middle of nowhere. En de melkweg bij nachte. Waar het zalig toeven is. Voor mij. Voor mijn vrouwtje. Voor Zonne. Voor de poes.
Met een warm hart maak ik alvast een afspraak met jullie, in de nabije toekomst, voor een nieuwe aflevering van Les deux fromages en France.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+

1 opmerking:

  1. Een heel mooi verslag en tot vervelens toe blij ik herhalen, waarom durf ik niet mijn eigen dromen in Frankrijk waar te maken ? :-( Groetjes, nonkel Herman :-)

    BeantwoordenVerwijderen