Marktkramer. Na schaapsherder het mooiste beroep ter wereld. Toch in mijn belevingswereld.
Elke dag een andere stad. Andere mensen. Andere sfeer.
De ene dag eet je zelf meer snoep dan dat je er verkoopt. De andere dag weet je niet waar eerst gesprongen.
Voor dag en dauw door de Franse bossen rijden. In het gezelschap van duizenden sterren. Glinsterende oogjes van wild die je van aan de bosrand aankijken. Verwonderd. Vragend. Waar ga jij zo vroeg heen?
In het pikkedonker aankomen op je bestemming. Handjes schudden. Zoentjes geven. Praatje maken. Wat klagen. Lachen. Bonjour. Bienvenue.
Terwijl de stad nog slaapt wordt een nieuwe stad gebouwd. Vol kleurrijke parasols. Verse etenswaren. Prikkelende geuren.
Uitpakken. Alles schikken en herschikken. Tot het staat zoals je het hebben wilt.
Nog een praatje maken. Genieten van de dag die langzaam aan zijn shift begint.
De eerste boodschappentassen en trolley’s die in het straatbeeld verschijnen. Vergezeld van potentiële klanten. Met geld in hun portemonnee. Die wordt geruild voor geitekaasjes. Noten. Honing. Misschien wel voor koekjes of snoep.
De zon die langzaam de laatste kilte verjaagt.
Terrasjes vol kwebbelende soortgenoten. Pastis of koffietje binnen handbereik. Relax. Gelukkig.
Gevulde boodschappentassen die langzaam terug huiswaarts keren. Vergezeld van klanten. Met lichtere geldbeugels. Bonne journée et à la prochaine.
Terug inpakken. Vol verwachting uitkijkend naar de dag van morgen. Andere bossen. Ander wild. Andere stad. Andere wereld. Dezelfde sterren.
Houdt u ook zo van uw beroep ?
Koopt u op de markt ook wel eens snoep?
En neemt u uzelf wel eens onder de loep?
Hoogzomer in de Dordogne, warmte in mijn hart. Houden zo. Tot een volgende aflevering van les deux fromages en France.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+
Geen opmerkingen:
Een reactie posten