maandag 14 mei 2012

KLOKKENSPEL


Het zomert hier de laatste week zo hard dat de duiven zich vastrijden in het asfalt. Vrijdagavond om 21u wees de thermometer nog 29°C aan. Na zes weken zondvloed een echte verademing. Voor ons. Maar ook voor de natuur. Op één week tijd is het decor hier volledig veranderd. Van dofgrijs en bruin naar een oase van groen. Straks groeien de bomen tot in de hemel. 
Ook Zonne groeit als een rietstengel, straks wordt ze één jaar. En meer en meer staat ze op haar zelfstandigheid. Eten geven gaat lang niet meer zo makkelijk als voorheen, ze wil het zelf in haar mondje proppen. Al is het vaak ook wel eens in haar linkeroor. Of rechter. Of op haar voorhoofd. De hand-hoofdcoördinatie staat nog niet helemaal op punt. Zonder twijfel kunnen we nu ook haar eerste woordje verstaan. Dat is “ADA”. Wellicht bedoelt ze daarmee: “Alles OK.” Maar dan in een Wit-Russisch dialect. Uit de vijftiende eeuw. Voor Christus. 
Ze gunt haar mama Katrien, tevens mijn adembenemende echtgenote op wie ik nog steeds verkikkerd ben en die al Frans spreekt als een verdronken schildpad, geen ogenblik rust. Ze achtervolgt haar tot in het toilet. En als ze haar twee minuten niet ziet, zet ze haar keel open als een bejaard nijlpaard. Maak daar maar één minuut van. Of nog beter, zevenentwintigeneenhalve seconde. Gelukkig is haar papa een goede reserve. Het staat ook al als een paal boven water dat het geen lesbiënne wordt. Niet dat ik daar trouwens problemen zou mee hebben. Een knappe schoondochter is altijd meegenomen. Maar in de douche is ze totaal niet geïnteresseerd in haar kleurrijke speeltjes maar staart ze constant , als gehyponotiseerd , naar mijn klokkenspel. Dat is, tussen ons gezegd en gezwegen, ook best wel impossant. Maar toch, ik vind het nogal jong. Straks vraagt ze om de pil. Of wil ze alleen gaan wonen.
De laatste weken heb ik me in mijn vrije tijd bezig gehouden met het in elkaar timmeren, vijzen en verbinden van mijn overdekte werkruimte. Compleet met aflopend dak en twee regenwater-collectoren waarmee we de dorstigen in onze moestuin kunnen laven. Veel dank aan Arjan daarvoor. Mijn leraar houtbewerking die er zelfs in slaagde om op de inhaallessen van de inhaallessen van de inhaallessen zijn kat te sturen. En voor één keer is daar geen woord van overdreven. 
Mei is een rare maand hier in La douce France. De vakantiedagen volgen elkaar op zoals lichten langs een autosnelweg. Eerste was er één mei met brugdag op dertig april. Daarna volgde acht mei, de herdenking van het einde van The Great War. Ik snap niet wat daar trouwens zo great aan is geweest. Zeven mei werd er voor het gemak ook maar bijgevoegd. En straks is er zeventien mei, met in zijn verlengde achttien mei. Als ik u er ook nog bij vertel dat de lagere scholen op woensdag altijd vrijaf hebben, weet u meteen waar de leer-achterstand ten opzichte van België vandaan komt. 
Vorige week bezochten we Angoulême. Bent u trouwens ooit al eens in Angoulême geweest? Een super-gezellige stad met restaurantjes uit alle werelddelen. En met één van de mooiste stadhuizen van het westelijk halfrond. En misschien ook van het zuidelijk. Dat laat ik even in het midden. 
Ik merkte gisteren dat sport-minded-België op zijn achterste poten stond toen bekend werd gemaakt dat Georges Leekens de Rode Duivels inruilt voor de hoofdstad van West-Vlaanderen. De verontwaardiging van de Belgische Voetbalbond lijkt mij wel volledig misplaatst, blijkbaar zijn ze vergeten dat ze Georges twee seizoenen terug, halverwege het seizoen,  zélf wegplukten bij wereldploegske KV Kortijk. 
Ik was vandaag in Perigueux. U bent wellicht nieuwsgierig waarom. Misschien laat het u ook Siberisch koud. In het eerste geval kan ik u zeggen dat het u geen fluit aangaat. In het tweede geval kan ik u melden dat ik er op zoek was naar dé droomjob. Ik zag alvast nog nooit zoveel vrouwen op één vierkante kilometer bijeen met benen tot onder hun oksels. Gewikkeld in zo weinig mogelijk textiel. Ook hier laat de crisis zich voelen. Een bezoekje meer dan waard dus. Maar dan wel in de zomer. Zeker als je als man wat libido-problemen hebt.  
Hebt u al ooit een verdronken schildpad Frans horen praten ?
Sukkel ik zelf wat met mijn libido ?
En weet u wat een palombier is ?
Ik vertel het u,met veel plezier, en als ik het niet vergeet, in een nieuwe aflevering van les deux fromages en France.
Van uw correspondent ter plaatse.
A+

1 opmerking:

  1. Perigueux ? Zou ik daar kans maken om alsnog van straat te geraken beste Koen, Katrien en Zonne ? Ik ben niet moeilijk. Ben vlug tevreden ! Op tijd mijn eten en mijn wijntje ( mag ook een biertje zijn ) op tafel en graag heel veel liefde want ik heb nog heel veel in te halen ! :-) Groetjes, nonkel Herman ! :-)

    BeantwoordenVerwijderen