vrijdag 6 april 2012


het is opvallend hoe sterk de dagen hier soms zo verschillend lijken in lengte. soms zit je nog met de slapers in je ogen aan de ontbijttafel en valt de avond alweer over de prachtige dordogne. andere dagen kruipt de dag dan weer voorbij als een schildpad met drie gebroken poten. hoe zou het zijn als we totaal geen notie van tijd zouden hebben ? hoe anders zou ons leven dan wel niet zijn ? 
neem nu een vlieg. per ongeluk zitten jullie samen op een vliegtuig, pakweg richting canada. de tijd kruipt voorbij als een schildpad met een dubbele heup-prothese. althans in ons hoofd. denk je dat een vlieg na vijf uur vlucht zich afvraagt “zou het nog ver zijn ?”wellicht niet.
gisterenavond laat is mijn nederlandse collega aangekomen in bergerac, benieuwd of het zal klikken. er wordt in vlaanderen nogal wat afgelachen met de hollanders, maar in mijn ogen zijn de nederlanders de aardigste mensen ter wereld. ze zijn zo mak en volgzaam dat ze prostitutie en marihuana nog liever gedogen dan dat ze tegen iemand neen zouden moeten zeggen. 
anton, mijn collega, lijkt me echter nogal een nerveus type. toen we gisterenavond nog een hapje gingen eten maakte hij zich verbaal nogal druk op het verkeer en trommelde hij constant met zijn vingers op het stuur, alsof hij me zo een boodschap in morse probeerde over te brengen. benieuwd wat dat deze morgen zal geven na enkele koppen koffie, waarschijnlijk raakt hij daardoor in een baan om de aarde.
ongelooflijk grappig eigenlijk, maar vijf minuten nadat ik de vorige zin heb opgeschreven vertelt anton me dat zijn hond, die hem overal vergezeld, laïka noemt, naar de eerste hond in de ruimte. toch oppassen met de koffie voor anton is de boodschap.
u hebt het niet gemerkt, geef het maar eerlijk toe, maar intussen is de avond, zonder veel lawaai , gevallen over de gironde. anton is net vertrokken en heeft me,samen met laïka, een zalige dag bezorgd. als je in één jaar vijf mensen zoals hij ontmoet mag je je de gelukkigste mens ter wereld noemen.
hij is tien jaar jonger dan ikzelf maar één jaar bij de nederlandse strijdkrachten in bosnië heeft hem gevormd tot een wijs man. hij heeft misschien wel de grootste gruwelijkheden gezien , daar in het oosten. en dat heeft hem gemaakt tot wat hij  nu is. een crème van een vent. ik doe mijn hoedje nederig af voor hem en zeg hem, via deze blog, op mijn blote knieën: “dank je wel dat ik een dag in jouw gezelschap mocht doorbrengen”.
ik krijg zowaar tranen in mijn ogen maar dat gebeurd me wel vaker, bij mij zijn tranen nooit op rantsoen geweest. als je niet kan huilen heb je niet geleefd.
is alles ok met de schildpad?
klopt het dat mozart een spreeuw als huisdier had, omdat die één van zijn symphonieën perfect kon nafluiten?
en hebt u ook zo genoten met het lezen van deze blog als ik heb genoten met het schrijven?
het staat in de sterren geschreven...dat u dit..;en wellicht nog pakken meer , te weten komt in een volgende aflevering van les deux fromages en france. van uw correspondent ter plaatse.
A+

1 opmerking:

  1. Bonjour Koen, Katrien en Zonne,

    Ik heb al veel genoten van de verslagen van over jullie nieuwe thuis in Frankrijk. Zo te lezen, gaat het heel goed met mijn favoriet gezinnetje in de Dordogne. Uw ex buurman nonkel Herman is best jaloers op jullie maar tegelijkertijd ook blij en trots op het gezinnetje Koen, Katrien en Zonnetje dat wel het lef heeft om een nieuw leven in Frankrijk op te starten. Je moet het maar doen ! Er zal daar ook wel gewerkt moeten worden voor de zogezegde dagelijkse boterham en wat meer doch de omstandigheden en omgeving om dat te doen moet daar heel anders en volgens mijn fantasie ook veel aangenamer zijn. Zelf ga ik niet meer werken alhoewel ik nog steeds in dienst ben. Ik ben sinds vijf maart een beetje ( lees veel ) aan het uitbollen. Vanaf half augustus tot eind september nog mijn verlofdagen opnemen om uiteindelijk op één oktober met pensioen te gaan. Dan begint voor mij de grote vrijheid in tijd gemeten toch ! :-) Momenteel heb ik het moeilijk met uit het huis te komen om leuke dingen te doen. Ik heb intussen wel een nieuwe Gazelle fiets met hulpmotor ( voor de ogenblikken, momenten dat mijn adem wat tekort schiet ) Ik hoop met deze fiets ook bij jullie van al dat moois dat de Dordogne bied te mogen genieten. Om eerlijk te zijn, kijk ik daar naar uit maar voorlopig moed ik nog geduld hebben want ik hang nu nog af van de geneeskundige dienst van mijn werk. Het is nog een klein obstakel waar ik nog eventjes mee rekening moet houden. Zo, nog vele groetjes en dikke zoenen ( op zijn Frans natuurlijk ) aan u allen ! Geef Zonne maar een zoentje extra ! Vanwege nonkel Herman in het momentele natte Turnhout - België !

    BeantwoordenVerwijderen